Categorie: Columns

Investeren in kwaliteit betaalt zich uit

Het is half december en de laatste schoolexamens en proefwerken zijn net achter de rug. Teamleiders Oemar Kerpens en Judith Gerritsen zijn druk in de weer om de laatste puntjes op de i te zetten voor de komende rapportvergaderingen. “We bespreken dan altijd de voortgang van de leerlingen en natuurlijk ook de sfeer in de klas”, zegt Gerritsen. Hoewel de school vanaf het begin van het schooljaar ‘gewoon’ open is geweest, zien de medewerkers van het Ir. Lely Lyceum de effecten van de coronapandemie terug. “Leerlingen vinden het extra fijn om met elkaar in de klas te zitten en om weer gezellig met elkaar te kunnen kletsen in de pauzes”. Conciërge Pierre van den Broek beaamt dit. “Het is altijd hartstikke gezellig, er hangt een fijne, ontspannen sfeer in de kantine.” Conrector Erik Jan Baaijens vult aan. “We zien ook dat ons naschoolse aanbod heel erg populair is. Bijna alle extra talentenclubs zitten vol, variërend van onze Topscore sportklas tot onze programmeerclub. Ook is er mede door corona veel belangstelling voor ondersteuning, zoals bijlessen voor diverse schoolvakken, die wij gratis aanbieden. Maar ook voor meer individuele begeleiding, zoals hoe je kunt ‘leren leren’ is veel animo. Vaak is het probleem niet zozeer de grammatica of de formules, maar ontbreekt een stukje extra persoonlijke aandacht en coaching. Onder andere met onderwijsassistenten en studenten van de HvA en VU kunnen we deze persoonlijke begeleiding aan onze leerlingen bieden”.

Rector Jeroen Rijlaarsdam is vol lof over de leerlingen en de medewerkers. “Ondanks corona hebben we altijd de focus gehouden op de kwaliteit van ons onderwijs. Onze leerlingen, docenten en ondersteunend personeel verdienen een groot compliment. We leggen de lat hoog en investeren in kwaliteit. Dat betaalt zich uit. We beschikken nu over een prachtige Technasiumvleugel met ultramoderne leermiddelen. Samen met onze Tweetalige afdeling, waar leerlingen vakken in het Engels kunnen volgen, bieden wij hoogwaardig en eigentijds onderwijs aan. Bijzonder blijft natuurlijk onze Gymnasium-afdeling, de enige in Zuidoost. Dit jaar zijn we flink gegroeid naar 1.000 leerlingen. Vanwege deze groei is ons docententeam uitgebreid met veel nieuwe en enthousiaste docenten. Ik wil ervoor zorgen dat we alle verwachtingen waar kunnen blijven maken, en dat we geen grote leerfabriek worden waar leerlingen en docenten elkaar niet meer kennen. Leerlingen beoordelen onze school heel positief, zeker ook vanwege de sfeer. Dat wil ik uiteraard graag zo houden. Daarnaast heeft het schoolgebouw een maximale capaciteit. Daarom kunnen we komend schooljaar minder leerlingen aannemen. Ik verwacht net als afgelopen jaren weer een mooie gelijke verdeling van één-derde mavo, één-derde havo en één derde vwo-leerlingen”.
Op lelylyceum.nl staan de data van de open dagen en ook kunnen leerlingen van groep 7/8 met hun ouders een persoonlijke rondleiding door de school aanvragen.

Een noodkreet

Door: Ernestine Comvalius

Rachel Snip, oprichter van Students Moving Forward vraagt aandacht voor een  groep jonge mensen in Zuidoost die over het hoofd wordt gezien. Zij en Eurdice Snip hebben het programma Act of Change ontwikkeld om deze jongeren handvatten voor succes te bieden.

Voordat ik Rachel uitnodig om meer te vertellen over de jongeren en over het programma Act of Change,  wil ik weten wat haar drijft en hoe het komt dat zij zich op deze groep onzichtbare jongeren richt. “Ik ben opgegroeid in Zuidoost en kwam hier aan op mijn twaalfde met mijn moeder en zus in 1992. Wij hebben zeven jaar moeten vechten voor een verblijfsvergunning en rechtszekerheid. Wanneer je als illegaal wordt bestempeld en je je er bewust van bent, voel je dagelijks de spanning van je moeder. Je schrikt telkens weer wanneer er een brief komt waarin gedreigd wordt met uitzetting. Ik hield mij gedeisd, wilde niet opvallen, was verlegen en liep met die ondraaglijke spanning rond. Aan de andere kant vocht mijn moeder voor onze toekomst. Ze had een baan en stond goed aangeschreven bij haar werkgever die haar in loondienst heeft genomen en na verschillende rechtszaken is dan de verblijfszekerheid bereikt.

Juist in de puberjaren waarin je je identiteit ontwikkelt, was ik bezig te bewijzen dat ik het recht had op een bestaan in Nederland. Een verwarrende en stressvolle tijd. Mijn moeder rekende erop dat ik de beste van de klas zou zijn. Ons bestaan hier hing ook af van onze prestaties. Ik heb aan de verwachtingen voldaan, heb Human Resource Management gestudeerd, een baan gevonden en ben binnen negen jaar opgeklommen tot divisiemanager. Het hoogst haalbare voor mij in die richting, want ik ambieerde geen directiefunctie.

Rachel Snip, oprichter van Students Moving Forward.

Toen kwam het moment om pas op de plaats te maken en te bepalen welke richting ik aan mijn leven wil geven. Stel dat ik niet als ‘illegaal’ had geleefd, wat zou dan mijn wensdroom zijn?”

Jij bent je gaan inzetten voor studenten en Young professionals met een diverse culturele achtergrond en richtte de stichting Students Moving Forward op die hen trainingen en coaching biedt.
“Klopt. Mijn ervaring speelt hierin mee. Ik begrijp de vooruitstrevende jongere tussen de 18 en 27 jaar die het ogenschijnlijk goed doet, vroeg zelfstandig is en verschillende studies volgt om een doel te bereiken. Een zware claim wordt op hen gelegd om maatschappelijk te slagen, maar zij kunnen over het algemeen niet op een ondersteunend netwerk terugvallen. Zij hebben te weinig rolmodellen in hun omgeving. De uitdagingen die zij op hun pad vinden als student en Young professional van kleur, kunnen zij nergens kwijt. Zij staan er vaak alleen voor, zijn soms onzeker over hun talent en weten niet waar zij hulp kunnen vragen. Waar ‘probleemjongeren’ in kaart worden gebracht, blijven zij onzichtbaar. Onze missie is bij te dragen aan een toekomst waarin iedere jongere zich volledig kan ontplooien tot een evenwichtige volwassene, ongeacht zijn of haar achtergrond, het opleidingsniveau van zijn of haar ouders of hun financiele middelen.”

Jullie maken gebruik van NLP (Neuro Linguistisch Programmeren). Jij bent een master practioner in deze psychologische stroming die niet in alle kringen bekend is. Kun je dat toelichten?

“NLP is een methodiek voor training, coaching en communicatieverbetering. Wij gebruiken het om mensen bewust te maken van hun gedachtepartronen zodat zij effectiever kunnen communiceren. Met NLP leer je ook je doelen scherp te krijgen en de methode om datgene te bereiken wat je wilt.”

Hoe ziet het Act of Change programma eruit?

“De deelnemers worden 6 maanden ondersteund door een team van coaches en begeleiders. Maandelijks komen zij bijeen en we starten met 4 trainingsdagen verzorgd door twee ervaren trainers. We maken natuurlijk ook plezier. Er is ruimte voor fun en tijd om te chillen.”

Ik ben benieuwd naar de impact van deze training op de jonge mensen die hieraan deelnemen. Wat kun je daarna? Wat heb je concreet in handen?

“ Ruim 100 studenten en Young professionals hebben de training al gevolgd. Zij hebben de mogelijkheid gekregen om stil te staan bij thema’s als focus houden, zelfbewustzijn, zelfvertrouwen, motivatie vergroten, omgaan met tegenslagen. Act of Change is een investering waar je meteen wat aan hebt, maar die ook doorwerkt op lange termijn.”

Rachel Snip: We proberen de kosten voor onze NLP trainingen zo laag mogelijk de houden.

 

Dat klinkt mooi, maar kun je voorbeelden geven van de ervaringen met de jonge deelnemers?

“ Wij krijgen terug dat deelnemers zich gezien en erkend voelen en de training ervaren als ‘a life changing moment’. Een van de deelnemers stelde steeds het afstuderen uit. Na de training heeft hij zijn HBO-opleiding afgerond. Een ander wist niet hoe haar doel als ondernemer te verwezenlijken en kreeg voldoende handvatten en het lef om haar webshop te realiseren en heeft daar nu succes mee. Een aantal deelnemers was het geloof in zichzelf kwijtgeraakt en is via de training vooruit geholpen. Anderen leren met emoties om te gaan. In sommige gevallen waren zij vooral boos op zichzelf en bleven in een negatieve spiraal hangen. Daar werken wij dan aan.

De training kan net het verschil maken. Juist omdat de meeste trainingen peperduur zijn en niet toegankelijk voor ons allen, hebben wij de kosten laag gehouden. € 75,00 voor studenten en n€ 99,00 voor Young professionals.”

Gelukkig hebben jullie fondsen kunnen aanboren, want deze bedragen zijn maar een schijntje van de werkelijke kosten, toch?

“Ja, dat klopt. Het is onze passie om deze jongeren handvatten voor succes te bieden en verschillende fondsen hebben onze aanvraag gehonoreerd”

Opgeven is mogelijk via: info@smff.nl

Waldy Neijhorst: Echte mannen huilen niet. Of doen zij dat toch wel?

 

  • Is huilen zwak?
  • Betekent het dat het slecht met je gaat?
  • Wat heeft het voor nut?

Als ik moet huilen, denk ik altijd meteen dat het slecht met mij gaat en dat ik weer niet weet wat ik met mijn gevoel of machteloosheid moet doen.

Een brok aan gevoel

Tijdens mijn jeugd kon ik niet echt huilen, omdat ik niks (wilde) voelen. Nu ik dat wel kan, weet ik dat het gezond is, maar het voelt ontzettend naar. Vaak weet ik niet eens waarom ik huil. Ik voel dan alleen een brok aan gevoel door mijn hele lichaam suizen, dat zich langzaam opbouwt.… totdat iets de druppel vormt voor een huilbui of een impulsdoorbraak.

Huilen en andere emoties horen nou eenmaal bij het leven. Huilen is niet slecht, maar zoals een vriendin laatst tegen mij zei, “Soms heb je dat gewoon even nodig en voelt het daarna als een opluchting.” Mijn ervaring bij mannen is, dat zij dan iets moeten doen als bewijs van hun innerlijke strijd. Bijvoorbeeld seks hebben, wat te eten halen, een cadeau kopen. Maar praten…. ho maar, de confrontatie ontlopen…. Ja.

Taboe

Toch heb ik het idee dat huilen in deze samenleving soms nog wel een taboe is. Sommige mensen en in het bijzonder mannen krijgen in hun opvoeding mee dat huilen zwak is. Maar ben je zwak als je je ware gevoelens toelaat en onder ogen komt? Uit eigen ervaring weet ik dat je hier juist ontzettend sterk en dapper voor moet zijn. Gevoel kan heel eng zijn, omdat het eindeloos lijkt te duren, maar als je het een aantal keren aangegaan bent, weet je dat het niet voor eeuwig duurt en zodra je het accepteert het langzaam wegebt.

Waarom huilen wij?

Je kunt om een heleboel verschillende redenen huilen; het verlies van een dierbare, het verdriet van iemand anders, een zielige film, een conflict, afscheid nemen, als er iets geweldigs gebeurt, etc. Maar volgens wetenschappelijk onderzoek is de gemeenschappelijke factor in gehuil dat we ons overweldigd voelen. Huilen is dus een soort ontlading van spanning die niet op een andere manier kan worden gereguleerd.

Maar waarom huilt de één sneller dan de ander? De huildrempel wordt bepaald door je lichamelijke gesteldheid, je psychische gesteldheid, het gebruik van alcohol en drugs, je persoonlijkheid, je opvoeding en eventuele nare ervaringen. Als je slecht in je vel zit, kan je makkelijker in tranen uitbarsten door iets kleins dan als je je super voelt en je een kleine tegenslag krijgt.

Just accept

Huilen is dus niet iets zwaks, het is iets menselijks. Mannen moeten dit weten. Het kan heel naar voelen, maar dat betekent niet dat je je de rest van je leven zo voelt. Als je het accepteert ebt het gewoon weg en lucht het, als het goed is, ook nog op!

Met lachen kun je meestal je verdriet verbergen en dat is veel kwetsbaarder dan je denkt.

Mannen wees niet bang voor je gevoelens

Veel mannen zijn niet alleen bang om zich kwetsbaar op te stellen tegenover anderen, maar willen hun gevoelens ook naar zichzelf toe niet erkennen. Het is gemakkelijker om jezelf voor te houden dat het allemaal prima gaat, dan toe te geven dat het je eigenlijk iets te veel wordt. Maar ook al doen we het nog regelmatig, het is algemeen bekend dat het niet goed is om je emoties op te kroppen. Het onderdrukken van gevoelens verhoogt zelfs het risico om te overlijden aan hartziekten, blijkt uit onderzoek van de Universiteit van Rochester en de Harvard School of Public Health. Het getuigt dus van moed om je gevoelens niet te ontwijken, maar ze gewoon onder ogen te zien en er iets mee te doen.

De jongen van vandaag moet de invoelbare partner worden

Mijn passie is werken met jongens, jonge mannen en vaders en een spiegel voor ze zijn. Het is zo belangrijk dat ik vanuit mijn bi culturele identiteit blijf kijken naar wat ik ze te bieden heb, waardoor zij na de training of coaching het gevoel hebben dat hun wereld, hoe klein die dan misschien ook was, een stukje groter en mooier is geworden. Of dat hun nieuwsgierigheid geprikkeld is.

Tijdens het nadenken en opschrijven, realiseer ik mij wat het principe van de dominante cultuur met mij heeft gedaan. Vele puzzelstukjes uit het verleden zijn eindelijk op hun plek gevallen. Deze ontdekking maakte mij ambivalent.

De boodschap die ik heb meegekregen, is: wees onzichtbaar, doe wat je moet doen en val zo min mogelijk op. Die boodschap heb ik heel lang in stand gehouden en dat is mijns inziens de reden dat ik denk en geloof in INZET en minder in verzet. Ik heb mijn doelen bereikt, maar merkte tijdens de voorbereiding op dat ik wel in verschillende situaties heb gezeten, waarbij ik met de wetenschap van nu het anders zou hebben geïnterpreteerd.De jongens van de basisscholen laten mij regelmatig inzien hoe moeilijk het nu is om respect en mededogen te krijgen. Je moet nu niet alleen goed zijn, maar je moet ook van tijd tot tijd een grote mond hebben. Het lijkt alsof er bij de jeugd niet meer onderhandeld kan worden, maar meestal oorlogen worden gevoerd.

Jongens vechten om hun positie in het leven vorm te geven in relatie tot de verschillende leefdomeinen zoals: familie, peergroup, school en andere omgevingen.Als jongens zich kwetsbaar voelen, zoeken zij vaak onvoorwaardelijke steun. En dat zoeken zij dan meestal bij vrienden. De kans is dan heel groot dat zij hun pijnen buiten zichzelf gaan plaatsen.

Als wij ouders onze jongens willen begrijpen, zullen wij hun mededogen moeten geven. Wij moeten in ons contact met hun meer luisteren, waardoor wij eerder hun gevoelens, hun waarnemingen en hun behoeftes kunnen ontdekken. Om mededogen te geven, moeten wij dat ook hebben of is het raadzaam het te ontwikkelen.

Trots op nieuw Sportloket Zuidoost

Trots. Super trots! Dat ben ik op het Sportloket Zuidoost. Op 1 juni dit jaar mocht ik dit openen. Het loket zit in het  oude postkantoor in de Amsterdamse Poort, naast I am Young. Inwoners van Zuidoost kunnen nu tijdens werkdagen gewoon naar binnenlopen om voorgelicht te worden over het sportaanbod in Zuidoost. Ook is er sinds 1 juni bus met een mobiel sportloket. Daarmee gaan we de wijken om op di manier het (gratis) sportaanbod in Zuidoost onder de aandacht te brengen. Kortom, het is zo laagdrempelig mogelijk. 

Ook zijn er op verschillende plekken sportcontainers neergezet, waar met actieve sleutelfiguren allerlei sporten kunnen worden beoefend. Dat is naast de Sport en Funtour waar op maandag, woensdag en vrijdagmiddag om 14.3o uur kinderen gratis – en vooral op een leuke manier kunnen bewegen.

Prachtige plekken om te wandelen
Zuidoost leent zich uitstekend voor wandelen. Het is ruim, met veel groen en prachtige plekken zoals het Diemerbos, de Gaasperplas of de Oudekerkerplas. Op 25 juni gaan we met wandelverenigingen van Zuidoost Coronaproof wandelen. Zelf wandel ik elke ochtend minstens een uur. Ik kan het iedereen aanbevelen die daar tijd voor heeft.

Zo dicht mogelijk in de wijken
Het dagelijks bestuur van stadsdeel Zuidoost werkt er samen met partners hard aan om de vele vormen van ondersteuning vanuit de gemeente, de wijken in te krijgen. Zodat zoveel mogelijk inwoners van Zuidoost daarvan kunnen profiteren. Ik denk dan aan de coronabus, de jongerenbus.

Dit komt bijvoorbeeld ook aan bod via onze radio-interviews met zenders uit Zuidoost.

Ook hebben we flying squads om voorlichting te geven over  de vele speciale armoede regelingen, waar nog meer mensen gebruik van kunnen maken. We krijgen nu buurtteams op wijkniveau waarbij de inwoners terecht kunnen met vragen over zorg, wonen, gezondheid, geld, meedoen of veiligheid. Toch is het nog steeds niet genoeg. Teveel mensen missen nog de ondersteuning die er al is en dat is zonde. We werken er hard aan om deze ondersteuning nog beter in onze wijken te organiseren.

Meer weten over het Sportloket Zuidoost?
Mail naar of bel met sportloket@zuidoostbeweegt.nl, 06-34450866.
Het loket zit in de Amsterdamse Poort, aan
 Bijlmerplein 698.

Voor meer informatie over sport en bewegen; kijk ook eens op:

https://zuidoostbeweegt.nl.

Marlon Landbrug (links) met Jakob Wedemeijer (rechts) bij de opening van het nieuwe hockeyveld.

Jakob Wedemeijer,

Lid dagelijks bestuur stadsdeel Zuidoost

Een goed begin

Dat stuk papier met de inmiddels wereldberoemde zin :”Omtzigt functie elders” bracht ons emotionele debatten met opvallend veel beloften over het beter organiseren van tegenmacht.

Er kwam ook een informateur in de persoon van Herman Tjeenk Willink. Hij schreef al in 2018 een boek met de titel’ groter denken, kleiner doen’. Een pleidooi voor een sterke democratische rechtsorde. Dat stemt hoopvol.
In zijn boek schrijft Tjeenk Willink vol overgave dat van echte betrokkenheid van burgers bij de politieke beslissingen nog onvoldoende bewijs is. Omdat de heer Tjeenk Willink oprechte betrokkenheid op prijs stelt is deze column speciaal voor hem.

Ik koesterde hoop dat hij met zijn opdracht ook de harde bestuursstijl die veel vergadertafels is binnengeslopen ter discussie kan stellen. Dit is een speciale oproep om zachte elementen aan bestuurskracht toe te voegen. Het zal de toegankelijkheid van de overheid bevorderen.
Die zachte elementen die veel moeders in Zuidoost adviseren als het mis dreigt te gaan met onze kinderen. Dat element van bekrachtigen en bemoedigen. Van verdeeldheid naar verbondenheid. Van wantrouwen naar vertrouwen. Deze oneliners heb ik niet bedacht. Ik hoor ze tijdens de kamerdebatten over die uitgelekte notitie en consequenties.

Oprecht
Om deze oneliners van diepgang te voorzien heb ik mijn hoop gevestigd op de heer Tjeenk Willink. Na zijn boek te hebben gelezen, geloof ik oprecht dat hij dat kan. Sterker nog. Ik geloof dat het niet anders kan. De tijd van schouderophalend lekker doen waar je zelf zin hebt tijdens een fijne vergadering met allerlei heren in pakken is voorbij.
De publieke opinie is veranderd en de roep om feminiene waarden klinkt steeds luider.
En terecht, we kunnen niet op dezelfde voet doorgaan. Ik stuur vanuit Zuidoost met deze column vier woorden mee richting de informateur:
Visie, verbondenheid en vertrouwen en veerkracht. Het begint met de visie dat de zachte elementen van luisteren, empathie en feedback de hamer kunnen zijn om vastgeroeste patronen te doorbreken.

Zachte kracht vanuit Zuidoost om verbinding te brengen in de overtuiging dat wij allemaal staan voor een fijn Nederland waar al die culturen en nationaliteiten samen staan voor herstellingsvermogen.
Ik hoop oprecht dat deze boodschap de bestuurlijke tafel in Den Haag bereikt en dat dit leidt tot constructieve debatten.
Die vrouwelijke kracht is precies wat nodig is.

Tanja Jadnanansing
Voorzitter stadsdeel Zuidoost

De kunst van samenwerken

Op 26 januari jl. is mij duidelijk gebleken wat je kunt bereiken als je samenwerkt. Via sociale media werden oproepen geplaatst om te gaan demonstreren, met als gevolg “rellen” te gaan schoppen.

Er kwam vrijwel direct een tegengeluid. Er werd een statement gemaakt, waarbij bewoners in Zuidoost/ De Bijlmer opstonden en “NEE!” riepen.
Dit werd vervolgens ondersteunt door de lokale media, bezorgde bewoners, buurt- en jongerenwerkers.

Dit was dus een mooi voorbeeld, hoe je door samenwerken op de juiste manier een gemeenschappelijk doel kunt bereiken.

Er is mij ooit verteld “Het is onmogelijk om samen te werken als het speelveld niet gelijk is.” Ik deel deze mening niet! Ik ben van mening dat het juist de kunst is, om altijd een oplossing te vinden tot een goede en juiste samenwerking. Hoe groot of klein de andere partij ook is.
Zie het als zaken doen zonder te adverteren, dat is als knipogen naar een meisje in het donker…alleen jij weet wat je doet.

Zuidoost&Meer staat open voor alle vormen en manieren van samenwerken, zolang het een constructieve samenwerking is voor alle partijen.

Mijn motto: “Op naar een nog beter Zuidoost!”

De kunst van samenwerken

 

Vanessa Felter, The remarkable member of Untold

Door Otmar Watson

Vanessa Felter is al langer dan 15 jaar uitvoerende danseres, actrice en een van de bekende gezichten van het theaterzelschap Untold gevestigd in het Bijlmer Parktheater. Untold biedt een uniek aanbod aan kinderen, jongeren en volwassenen als het gaat om het beoefenen van kunstdiscplines op het gebied van West-Afrikaanse en Afro-Carabische dansstijlen, muziek en theatervormen. Vanessa is vanaf haar 4e jaar begonnen met dansen bij het Lucia Marthas Institute For Performing Arts (LMIPA). Ze raakte geinspireerd door de Mini-playbackshow en vertelde haar moeder dat ze ook wilde dansen en zingen.

Ze deed auditie bij het LMIPA en heeft hier verschillende dansstijlen geleerd, optredens verricht en beroemdheden tegengekomen. Deze periode heeft haar als persoon gevormd en vaardigheden geleerd zoals samenwerken met anderen, concentratie, leren afspraken nakomen en toewijding voor kunst- en cultuur. Doordat Vanessa zich actief bezighieldt met iets dat ze leuk vond, heeft het haar gemotiveerd om deze energie altijd inzetten voor alles waar ze nu mee bezig is, alsook haar werk als begeleider passend onderwijs en zorg voor haar kinderen.

Vanessa kwam op een punt om een keus te maken om als professional te gaan dansen of verder te gaan met haar opleiding. Ze heeft gekozen om haar opleiding af te maken en als cultuurmaker actief te blijven dansen bij o.a. stichting Brotherhood. Daar kwam ze Lamine Drame tegen bij wie ze Afrikaanse danslessen ging volgen.
Vooral het dansen op live muziek vond ze zeer bijzonder. In Afrikaanse dans- en muziek ziet en voelt ze herkenning met Winti en vooral met de klanken van de drums. Stoppen met dans was geen optie meer voor haar omdat dit constant iets bijzonder en positief in haar aanwakkert. Op een gegeven moment kwam ze bij Untold terecht en is nu actief als semi-professionele danser en acteur.
De pijlers die Untold hanteert, educatie, uitwisseling, talentontwikkeling en podiumkunsten, spreken haar erg aan en zorgen ervoor dat ze een spirituele groei doormaakt. “Ik ben ook als spreker op een professioneel podium gegroeid. Untold heeft dit voor mij mogelijk gemaakt. Ik heb hierdoor ook mijn eigen teksten kunnen schrijven”, aldus Vanessa. Een bijzondere ervaring en uitdaging van Vanessa was dat ze de tekst van de voorstelling Obia bij een optreden in het Theater Zuidplein in het Engels moest uitspreken. Vanessa heeft ook gespeeld in de voorstelling Sophie & Nola van Urban Myth en is ook een vaste speler bij het World Opera Lab van Miranda Lakerveld.

Vanessa Velter voelt herkenning in Afrikaanse dans en muziek. Foto; Les Adu

Parels zorgen voor verdere vergroening van Zuidoost

Zuidoost is een groen stadsdeel en wordt de komende tijd steeds groener. Vele inwoners hebben vaak ook voor Zuidoost gekozen vanwege het groen.  Het is bekend dat het stadsdeel de komende jaren fors gaat groeien. In Bijlmer-West verrijzen al de eerste flats met nieuwe inwoners. Het wordt een hele uitdaging om voldoende groen te houden voor alle nieuwe inwoners, want in principe moeten alle inwoners binnen tien minuten lopen in het groen kunnen zijn.

We zijn daar hard mee bezig. Zo hebben we de grote hoeveelheid projecten – klein en groot – bij elkaar gezet in programma Groen voor Zuidoost. Met daarin groene parels, waarin moet worden geïnvesteerd. Dit programma ligt nu voor advies bij de stadsdeelcommissie Zuidoost.

Gaasperplas
Een van die groene parels is de Gaasperplas. In een van mijn vorige columns schreef ik over de plannen voor dit populaire gebied. Dit wordt flink verbeterd. De plannen daarvoor zijn klaar. In totaal heeft het stadsbestuur al een bedrag van € 9 miljoen gereserveerd voor verbetering van het park. Ik ben daar erg blij mee.

Park op tunnel
Een andere parel is het te realiseren park op het tunneldak van de A9 (Gaasperdammerweg). De werkzaamheden zijn nu in volle gang. Het park wordt zo groot als het Sarphati- en Oosterpark samen en in het najaar van 2021 officieel overgedragen aan de gemeente. Van de inrichting van het park staat nog lang niet alles vast. Zo willen we nog een gro0t aantal velden inrichten. In totaal gaat het om vijftien hectare. Bewoners uit Zuidoost kunnen meedenken over de invulling en over de naam van dit nieuwe en unieke park. Een aanwinst voor ons stadsdeel!

Bouwen het groen uit
Stap voor stap bouwen we het groen uit. Mooi om te zien dat zoveel mensen binnen en buiten de gemeente zich daar elk dag weer voor inzetten.

Wanneer u wilt meedenken of vragen heeft over het tunnelpark, dan kunt u een mail sturen naar: tunnelpark@amsterdam.nl

WIE BEN IK?

Afgelopen jaren kreeg ik de vraag de vraag waarom ik niet maandelijks een column in de krant plaats over het wel en wee van ZUIDOOST&Meer (voorheen Bijlmer&Meer).

Ik ben geboren en getogen in Amsterdam Zuidoost. Geboren in Haag en Veld. Gewoond in Huigenbos, daarna op 12-jarige leeftijd samen met mijn ouders verhuist naar Purmerend. Van mijn 16e tot 20e doorgebracht in Gouden Leeuw. Op de scholen Bijlmerdrie en Onze Wereld basisonderwijs gevolgd. Sinds kind zijn dacht ik al buiten de kaders. Verder heb ik een creatieve geest die lef en gezond verstand in de juiste dosis combineert.

Na voor diverse werkgevers te hebben gewerkt, ben ik in 2013 voor mezelf begonnen en heb ik MediaReps op eigen initiatief en zonder subsidies opgestart en heb ik daarnaast een eigen krant opgericht, genaamd “Bijlmer&Meer”, sinds januari dit jaar genaamd “Zuidoost & Meer”.

Met ZUIDOOST&Meer willen we als de derde grootste huis-aan-huis krant van groot Amsterdam, de grootste van Amsterdam Zuidoost en qua oplage nagenoeg vrijwel net zo groot als “Het Parool” worden en met iedereen samenwerken!

Mijn deur staat ten alle tijden open voor een constructieve samenwerking!

Tot volgende maand,

Giovanni Fränkel (46)  “Work hard, play harder” –  Eigenaar “ZUIDOOST&Meer”

 

Tanja Jadnanansing: Laten wij de mogelijkheden die er wel zijn, benutten om de menselijke magie van kerst te vieren.

 “Mogen wij dit jaar twee kerstbomen”? Ik ben in een supermarkt op het Leidseplein en hoor de moeder zeggen: “ goed idee! Wij hebben zo’n raar jaar bijna achter de rug, laten wij het extra gezellig maken. De grote glimlach van het meisje is vertederend en ik ben oprecht blij voor haar dat zij twee kerstbomen heeft dit jaar. En ik denk aan een ander meisje dat ik onlangs mocht ontmoeten bij een digitale gastles via de zoom ( want dat is het nieuwe normaal helaas) en die vertelde dat zij zich zorgen maakt om haar oma.

 

Die heeft veel gezondheidsklachten en de kans dat zij met de kerst naar oma mag is klein en daar was zij verdrietig over. Dat verdriet om niet nabij te kunnen zijn is voelbaar bij velen van ons. En daar kunnen twee of zelfs tien kerstbomen niets aan veranderen. En toch is het, denk ik, wel goed om juist nu wel naar mogelijkheden te zoeken om deze donkere dagen te verlichten. Met een kerstkaart voor mensen die alleen zijn, met een zoomsessie, met een mooie tekening. Een teken van waardering voor de ander. Kerst gaat om samen zijn. Al is het maar virtueel en dan het liefst  in eigen persoon.  En toch is het nu belangrijker dan ooit om elkaar vast te houden, juist als je niet dichtbij kan zijn.

 

Menselijke magie van kerst

De telefoon, het internet, de postbus laten wij de mogelijkheden die er wel zijn benutten om de menselijke magie van kerst te vieren. Gewoon van mens tot mens vanuit een zuivere gedachte en de beste wensen. Ik wens u dagen vol compassie en connectie vanuit het innerlijke licht dat wij allemaal in ons hebben.

 

Tanja Jadnanansing,

voorzitter stadsdeel Zuidoost

 

Zuidoost&Meer

GRATIS
BEKIJK