Door: Waldy Neyhorst
De kluis van onze zwarte mannen herbergt verschillende verdrongen ervaringen van ons leven. Hierdoor is de kans groot dat wij mannen in de opvoeding naar onze jongens te vaak de nare ervaringen en handelingen van onze ouders en voorouders gebruiken die niet bevorderlijk zijn, maar onze houding bepalen.
Wanneer wij mannen ontdekken dat wij op basis van onze pijnen of sporen daarvan regelmatig de verkeerde handelingen naar onze kinderen m.n. onze jongens uitvoeren, wordt het hoogtij om te gaan werken aan onszelf. Meestal is het zo dat wij niet of nauwelijks geleerd hebben om hulp te vragen. Wij vluchten voor onze pijnen en verliezen. Wij klampen ons te vaak vast aan het gemis van een aanwezige vader. Wij mannen zullen elkaar moeten steunen in elk verlies en pijn, zodat wij kunnen ervaren dat wij niet om die realiteit van pijn heen kunnen.
Door stil te staan bij de pijn zal jij je afvragen: “Wie ben ik eigenlijk”?. Hoe was ik als vader, partner, zoon, collega en vriend. Bij deze vragen zal je ontdekken dat pijn je ook de mogelijkheid biedt om te groeien en verder te gaan. De confrontatie met verlies en pijn maakt jou completer en hopelijk ook tot een andere man en vader.
De verschillende vormen van verlies en tegenslagen betekenen, dat als je durft om verder te gaan jij ook moet leren rouwen. Het einde van een liefdevolle relatie met wie dan ook en in wat voor vorm dan ook doet pijn, maar het betekent niet het einde van de wereld. Ga bij jezelf na hoeveel vormen van verlies jij kent en ervaren hebt. Jij weet dan als geen ander te moeten dealen met het rouwproces waarin je beland. Als je daaraan toegeeft, krijg je ruimte om met niet al teveel kleerscheuren verder te gaan met je leven.
Mannen, wees niet bang voor je gevoelens
Velen van ons vinden het lastig om onze gevoelens te delen, omdat wij opgroeiden in een omgeving waar niet over gesproken kon worden. De boodschap was dat je stoer moet zijn en je krachtig moet gedragen. Hierdoor zijn wij in een emotioneel isolement geraakt. Nu moeten wij leren te communiceren met ons lichaam. Wij moeten beseffen dat de kluis in ons lichaam zit en zich van daaruit manifesteert. Communiceren moet de sleutel van de kluis zijn. Met de sleutel kan herstel bewerkstelligd worden voor brein, geest en lichaam.
