Categorie: Cultuur

Surinaamse kinderboekenschrijfster Rosanda Apai-Courtar bezoekt Zuidoost

Woensdag 19 juli kwam de Surinaamse kinderboekenschrijfster Rosanda Apai-Courtar met haar kinderboek Gowtu Boy naar Jeugdcentrum Anansi waar ze voorlas en kinderen haar vragen mochten stellen. Stadsdeelbestuurder van Zuidoost Raoul White ontving haar.

door Martine van der Horn

Het kinderboek van Rosanda Apai-Courtar verscheen eind 2022 in Suriname en in april 2023 in Nederland en België. Raoul White ontving het boek persoonlijk uit handen van de schrijfster. White: ‘Prachtig dat Rosanda hier nu in Amsterdam Zuidoost is. Ze heeft een goed boek geschreven, een must voor op de boekenplank. Ieder kind zou het moeten lezen.’

Passie voor het kind
Apai-Courtar schreef een speciale boodschap in het boek voor White want de twee hebben veel gemeen, namelijk de passie en liefde voor het kind. White: ‘Dat verbindt ons.’ Daarnaast maakt White duidelijk dat hij het belangrijk vindt dat de diaspora en het land van herkomst elkaar versterken. ‘Het is heel belangrijk dat we naar elkaar omzien en elkaar in het licht zetten. en eveneens ons cultureel erfgoed bewaken.’

Boekentoer
Rosanda Apai-Courtar maakt deze zomer een boekentoer door Nederland. Niet alleen gaat ze naar jeugdcentrum Anansi, ook was ze samen met White aanwezig in een radioprogramma bij Radio Mart en treedt ze op verschillende dagen op tijdens het Kwakoe Summer Festival. Ze gaat nog naar de bibliotheek in Den Helder en er is zelfs een optreden voor haar geregeld op waddeneiland Texel. Apai-Courtar: ‘Mijn moeder heeft een tijd op Texel gewoond dus ik vind het erg leuk om terug te gaan.’

Thema’s
Waar gaat het boek over? Apai-Courtar vertelt vol enthousiasme over de thema’s die door het boek verweven zitten en waar ieder kind iets van kan leren. Het is een verhaal over onder andere zelfstandigheid, ondernemerschap, wilskracht, omgaan met moeilijke situaties en doorzettingsvermogen. ‘Ik wil naast dat ik een boodschap mee wil geven, lezen ook leuk maken. Dus als kinderen een hoofdstuk in mijn boek gelezen hebben, mogen ze de illustratie die erbij hoort, inkleuren.’

Het verhaal
Gowtu Boy is het eerste kinderboek van schrijfster Apai-Courtar. Het boek vertelt het verhaal van de negenjarige Ferano Deugdzaam die er tegenop ziet om te verhuizen uit Lelydorp (het boek speelt zich af in Suriname, red.).

Dan breekt er een vervelende ziekte uit. De scholen worden gesloten en Ferano’s vader kan geen eten meer verkopen. Als papa en Ferano de hele dag thuis moeten blijven, beginnen ze te kokkerellen. Samen openen ze het buurtrestaurant ‘Ferry’s Snack’. Daar komen de mensen van Abrabroki maar al te graag hun eten afhalen. De burrito bites van Ferry zijn een groot succes. Zijn vriendinnetje Faith weet de aandacht van een groter publiek te trekken voor zijn kookkunst. En dan gaan er nieuwe deuren open voor het gezin Deugdzaam.

Gowtu Boy, geschikt voor 8-12 jaar, voorlezen vanaf 6 jaar, prijs: 12,50 euro, te bestellen via bol.com en bruna.nl.

Stadsdeelbestuurder van Zuidoost Raoul White met Surinaamse kinderboekenschrijfster Rosanda Apai-Courtar

Rosanda Apai-Courtar treedt nog op:
25 juli Bibliotheek Den Helder
26 juli Bibliotheek Texel

Vincent Henar (Fra Fra Sound) organiseert intieme concerten in Zuidoost

Jazz in Zuidoost is booming en als het aan Vincent Henar ligt wordt deze muziekstroming alleen maar bekender en populairder. Henar (Paramaribo, 1958, nu inwoner van Zuidoost) is oprichter van de toonaangevende Afro-Caribische jazzband Fra Fra Sound. Elke derde vrijdag van de maand in buurtcentrum NoLimit verandert de foyer in een gezellige ruimte met een informeel karakter. De setting is laagdrempelig en intiem, het publiek zit dicht op de muzikanten en er wordt er zoveel mogelijk akoestisch gespeeld.

Iets minder bekend zijn de serie gratis concerten in OBA Bijlmerplein. Elke eerste zaterdagmiddag van de maand organiseert Henar hier de World Open Jazz Concerten: een open podium voor musici die wonen in of binding hebben met de Bijlmer.

Door Liesbeth Vermeulen

We praten met Vincent Henar in NoLimit. Waarom is hij de concerten begonnen? Hij vertelt enthousiast: ‘Ik zie dit als een investering in de toekomst, jazzmuziek is een enorm breed genre, met een rijke geschiedenis. Ik wil graag mij graag inzetten om medebewoners en buurtgenoten kennis laten maken met jazz. Er zijn talrijke muzikale bubbels in Zuidoost, jammer genoeg is jazz minder aanwezig. Het zou daarom meer zichtbaar en hoorbaar moeten worden. Daarvoor is het naar mijn idee nodig dat het laagdrempelig wordt aangeboden: op een regelmatige basis, in de buurt en voorlopig gratis.

Jazz moet zichtbaar en hoorbaar worden, daarnaast op een regelmatige basis, in de buurt en voorlopig gratis.

En waarom en op deze manier in NoLimit? ‘Hier is er een goede sfeer en de optredens zijn in een lounge-achtige setting. Bezoekers reageren heel positief. De tijden (van 19 tot 21 uur) zijn bewust zo gekozen, het idee is om een borrel met muziek te doen na het werk in plaats van een hele avond ergens heen te gaan. In de OBA zijn de concerten overdag en is er meer sprake van een onverwachte ontmoeting van bibliotheekbezoekers met de muziek.’

Educatief doel
Hoe kan het dat de concerten gratis zijn? ‘Voor de zomerstop is er een evaluatie en zal er later misschien entree geheven worden. De optredens worden gefinancierd met middelen van MO Music Activation, en activiteitenbudget van NoLimit. Verder doen de muzikanten grotendeels uit goodwill (en een bos bloemen) mee. Voor sommigen is het de eerste keer dat ze in Zuidoost spelen en vinden ze dit een mooie kans.’
MO Music Activation is door Fra Fra Sound opgericht voor muziekeducatie en Community Arts projecten, gericht op jongeren en tieners, amateurmuzikanten. ‘Sommige jongeren, maar ook volwassenen, hebben eerder geen muziekles gehad en ze moeten een hele inhaalslag maken. Jazz vraagt veel van de beheersing van je instrument en je moet kunnen improviseren.’
Niet alle bewoners in Zuidoost kennen Fra Fra Sound. ‘Dat is het lot van deze muziek. In Suriname is jazz is van de Amerikaanse muziek het minst bekend. En met jazz wordt niet echt geld verdiend. Het kent ook een hele brede waaier: van vocale standards tot bigbands. Vergeet ook niet dat jazz pas 120 jaar bestaat, het is een van de jongste westerse muziekvormen.’ Toch zijn sommige Surinaamse jazzmusici wereldberoemd, denk aan bassist Pablo Nahar (leermeester van Henar) en dwarsfluitist Ronald Snijders die vorig jaar de Boy Edgarprijs won.

 

Vincent Henar: Ik zie dit als een investering in de toekomst

Bijlmer Fanfare
In 2019 heeft Henar samen met Jos Zandvliet de Bijlmer Fanfare opgericht: een straatorkest, een lokale multiculturele fanfare. In deze band speelt hij op de tuba. De opwekkende muziek kun je op allerlei verschillende plekken en gelegenheden in de openbare ruimte tegenkomen. Op de website staat: ‘Zodat mensen zomaar worden verrast door vrolijke muziek, daarvan genieten en in beweging komen. Door de Bijlmerfanfare komen mensen met verschillende culturele achtergronden, verschillende leeftijden en opleidingsniveau samen om te genieten van muziek uit alle windstreken.’

Repetities op dinsdagavond tussen 20.00 en 22.00 uur in Jongerencentrum 4EVER onder metrostation Kraaiennest. Henar is sinds 2011 Ridder in de Orde van Oranje Nassau als blijk van waardering voor hoe hij en zijn band de stad Amsterdam en de multiculturele samenleving een gezicht weet te geven, voor zijn rol als ambassadeur van de Nederlandse en Surinaamse cultuur en voor zijn inzet voor (jong) muziektalent en muzikale scholing.
Fra Fra Sound in NoLimit
De band zou in 2020 in het Bijlmer Parktheater het 40-jarig jubileum vieren, maar door de coronacrisis is dit uitgesteld. Fra Fra is een Surinaams begrip voor het evenwicht tussen verschillende elementen. Het eerste concert vond in 1981 plaats tijdens het Kwakoe Zomerfestival. Nu op 16 mei in NoLimit om 19 uur, met Cd-presentatie.

De setting van de concerten zijn laagdrempelig en intiem

KOMENDE OPTREDENS

OBA Bijlmerplein, 15.00 – 17.00 uur

6 mei – Rebekka Ling
Amsterdamse soulvolle zangeres /performer en songwriter.

3 juni – nbt

NO Limit 19.00-21.00 uur

21 april – Michael Varekamp & Karma

Sinds saxofonist Efraim Trujillo en trompettist Michael Varekamp samen spelen is er sprake van een magische chemie. Ze vormden jarenlang de frontline van Fra Fra Sound en traden over de gehele wereld op. Michael Varekamp – Trompet, Efraim Trujillo – Saxofoon, Wiboud Burkens – Toetsen, Harry Emmery – Contrabas, Erik Kooger – Drums

19 mei – Fra Fra Sound / Cd-presentatie Kula Wroko Kibri

16 juni – Marko Dundo Quartet

Een jonge jazz formatie van vier jonge mannen die zich richten op de jazz & vocale klassiekers en hits die zijn omgewerkt naar eigen jazzarrangementen. Dundo is een bewoner van Zuidoost en wil via zijn muziek de buurt en mensen ontmoeten. Marko Dundović-Dundo – piano & zang, Matija Mitrović – bas, Peter Jan van Kaam – drums, Nacho Tomillo – saxofoon

Onze kinderen en jongeren in Zuidoost

Wat bieden we onze kinderen en jongeren in Zuidoost? Deze vraag houdt me de laatste tijd bezig. En met ‘we’ bedoel ik zowel het stadsdeel als de lokale gemeenschap.

Zo ontving ik een paar weken geleden een groep kinderen (basisschoolleeftijd) uit de G-buurt. Onder begeleiding van bevlogen vrijwilligers, kregen ze een rondleiding langs verschillende afdelingen van het stadsdeel. Ter afsluiting voerden we een debat in de raadszaal, waarin ik pittige vragen ontving. “Blijft u altijd beleefd? Ook in moeilijke situaties?” of “Kunt u een speeltuin voor ons bouwen?” De kinderen waren verrast dat ik opgegroeid ben in Zuidoost en er nog steeds woon. Hun conclusie: “Later worden wij ook een ‘baas’!”

Woorden doen er toe

Op 8 maart dit jaar mocht ik een meidenbijeenkomst openen in het kader van internationale vrouwendag. Samenwerkende jongerenorganisaties organiseerden een prachtig feest. Een tiener sprak mij aan. Ze vertelde dat ze was geraakt door mijn woorden. Ze zit in een moeilijke tijd en ervaart geen steun van haar omgeving. Er werd letterlijk tegen haar gezegd dat ze niets zal bereiken in het leven. We gaven elkaar een brasa terwijl ik zei dat ze in zichzelf moet blijven geloven. Ik heb haar op het hart gedrukt dat ze altijd contact met mij kan opnemen. Woorden doen er dus ook toe. Positieve woorden!

Stagediscriminatie

Een andere, recente, ontmoeting die mij bijblijft, is er één met een aantal jongemannen. Ze zijn net volwassen en hebben het gevoel dat het even niet mee zit. Sommigen zijn in het verleden onder geadviseerd voor de middelbare school. Anderen lopen nu tegen stagediscriminatie aan. We deelden ervaringen en maakten een plan van aanpak om korte termijn doelen te bereiken. Opgelucht en met hoop op betere tijden gingen we uit elkaar.

Laten wij onze jongeren poweren

Volgens mij komt verandering én vooruitgang pas wanneer stadsdeel en de lokale gemeenschap in Zuidoost samen optrekken. Samen kunnen we jongeren leren om hun netwerk aan te spreken. In het geval een netwerk ontbreekt, kunnen wij hen ondersteunen om er één op te bouwen. Mijn oproep aan iedereen: Laten wij onze jongeren poweren met positiviteit. Want als wij het niet doen, wie doet het dan wel?

Ideeën of opmerkingen?

Heeft u ideeën of opmerkingen? Laat het weten. Deel ze gerust met mij. Ook als  u interesse heeft om bij te dragen aan de ontwikkeling van onze jongeren, hoor ik het graag. Ik zorg er dan voor dat u gekoppeld wordt aan een organisatie die maatschappelijk actief is in het stadsdeel. Mail dan naar: v.miskin@amsterdam.nl. Voor onze jongeren in Zuidoost!

Vayhishta Miskin, Lid dagelijks bestuur stadsdeel Zuidoost.

Ik heb naast betaald werk altijd vrijwilligerswerk in Zuidoost gedaan!

Lotta Ruskamp, voorheen journalist en voorlichter, onder andere in Suriname, zette zich de afgelopen decennia volop in voor de buurt: ze deed diverse activiteiten voor kinderen, gaf onderwijsbegeleiding, was voorzitter van bewonersvereniging Gravestein en redde er samen met anderen de collectieve ruimte inclusief de bar. Nog steeds geeft ze advies hier en daar. ‘Zolang ik het kan doen, wil ik een bijdrage leveren.’

door Martine van der Horn

Lotta koos in 1986 bewust voor de Bijlmer omdat ze graag in een multi-culturele setting wilde wonen. Ze kwam terecht op de tweede etage van Gravestein (toentertijd Gliphoeve 2), bij portiek A, aan de voorzijde van de flat in de G-buurt. Lotta herinnert zich die begintijd nog goed. ‘Gliphoeve 2 was echt een probleemflat, met drugsverslaving voorop maar er is ook veel moois en veel creativiteit uit voortgekomen.

Renovatie

Uiteindelijk kwam het tot een drastische renovatie waarmee Gliphoeve in twee delen werd gesplitst: Geldershoofd en Gravestein. Ik heb de wijk zwaar zien verbeteren in de loop der jaren. De drugsproblematiek kwam onder controle. Het rotzooi maken in de gebouwen en berghokken verdween.’

Suriname

Suriname zit verweven in Lotta’s leven. Al haar banen hadden er een connectie mee. ‘Van maart 1969-1974 heb ik in Suriname gewoond en gewerkt. Ik was een van de weinigen die ingehuurd werd door een Surinamer. Anders gezegd: ik kwam niet op contractbasis. Ik ging voor zijn radiostation en krant werken.’ Daarna is Lotta in Surinaams-Nederlandse kringen blijven werken. ‘Ik heb nog een halfjaar gefreelancet als journalist, en ging vervolgens bij Welsuria aan de slag, een welzijnsinstelling voor Surinamers in Amsterdam. Ik heb daar zo’n kleine tien jaar gewerkt. Aansluitend werd ik directeur van het Tolkencentrum Amsterdam, gevestigd in Amsterdam en later kwam ik in Den Haag terecht, als beleidsmedewerker minderhedenbeleid.’

Vrijwilligerswerk

Lotta heeft naast haar banen altijd vrijwilligerswerk in Zuidoost gedaan. ‘Ik heb consequent aan projecten in de buurt gewerkt en ik heb het ook altijd normaal gevonden om dat te doen.’ Lotta zat in diverse advies- en beleidsoverleggen, was een aantal jaren bestuurslid van de kinderboerderij, organiseerde film- en leesclubjes voor kinderen, werkte samen met huiswerkbegeleiding, schreef voor de Gravesteinkrant. Lotta: ‘Ik schreef elke keer een verhaaltje rond een bepaald dier op de kinderboerderij, over de kameel, het varken, het schaap. Dat werd enorm veel gelezen.’

Exposities

Lotta heeft zoveel gedaan dat ze het zelf niet meer allemaal weet. Daarna somt ze toch nog een paar dingen op: ‘De samenwerking van de G-buurt met het winkelcentrum heb ik ook van de grond gekregen. En in Gravestein hadden we jarenlang een bar. Die ging begin 2000 roemloos ten onder door de drugsproblematiek in de bar en de directe omgeving. De hele collectieve ruimte inclusief de bar werd gesloten door de burgemeester. Toen heb ik me ingezet om de bar weer open te krijgen en te behouden voor de flat.’ Ze kijkt uit het raam: ‘Ik heb ook aan diverse exposities meegewerkt waar Surinamers schilderijen en beeldhouwwerken konden exposeren in Zuidoost.’

Nodig

Op de vraag wat er nodig is voor Zuidoost heeft Lotta meteen een antwoord. ‘Het belangrijkste is dat de achterstand op het gebied van het onderwijs weg wordt gewerkt. Daar valt ook onder: de uitval op de middelbare school en de jeugd die daardoor dreigt af te glijden.’ Ook is het volgens Lotta nodig om onderwerpen in de taboesfeer meer bespreekbaar te maken. Lotta denkt aan: drugsproblematiek in de gezinnen, afhankelijkheid van een uitkering en de toch wel polariserende discussie over zwart-wit.

Gesprekken

‘Voor de begeleiding van dat soort gesprekken moet je goede mensen hebben,’ zegt Lotta. ‘Bijvoorbeeld oud-leraren die gewend zijn met jongeren te praten. Helaas zijn er problemen om mensen te vinden die de gesprekken willen begeleiden.’ Lotta heeft zelf veel van dat soort gesprekken begeleid. ‘Mijn bekendheid binnen de Surinaamse gemeenschap heeft mij gebracht dat zij mij heel erg beschouwen als een van hun.’

 Contact

Daarnaast vindt Lotta dat er in Zuidoost meer en direct contact met de buren nodig is. Hoewel ze wel moet zeggen dat dat door corona enigszins is verbeterd. Ook zouden er wel meer serieuze activiteiten bij kunnen. Een wens van haar is nog steeds om kleine gespreksgroepen te vormen en daarin moeilijk te bespreken kwesties in de buurt aan te kaarten. 

Wens

Voor de G-buurt zou ze een goed bewonersplatform wensen die de verschillende onderdelen van de buurt vertegenwoordigen, die contacten met het stadsdeel én met platforms in andere stadsdelen onderhoudt, die de problematiek aankaart en die komt met belangrijke actieplannen. Lotta: ‘Het moet een actieve groep zijn. Anders krijg je de situatie dat er over hen beslist wordt.’

Geleidelijk

‘Ik zou ook graag zien dat mensen die later in de G-buurt zijn komen wonen, meer bij het overheidsbeleid en de buurtactiviteiten worden betrokken. Het zou een wat betere geïntegreerde wijk moeten worden. Maar ik ben er niet voor om er beleid op te zetten. De ervaring leert: integratie gaat geleidelijk.’

 Bijdrage

Zou Lotta nog een bijdrage kunnen leveren aan een goed platform voor de G-buurt? ‘Ik kan kijken wat ik kan doen. Want het is echt noodzakelijk wil je verder komen in deze buurt.’

Het mooie is dat Lotta – inmiddels op haar adres in woon-zorgcomplex Eben Haëzer – nog altijd per e-mail en telefoon benaderd wordt voor gesprekken en adviezen over Zuidoost en de G-buurt!

Priscilla Vaudelle, theatermaakster BIMS

De 39 jarige theatermaakster en regisseuse, Priscilla Vaudelle is geboren in Amsterdam Oost en op haar 4e jaar verhuisd naar de Bijlmer.
Priscilla is van Surinaamse afkomst en is afgestudeerd aan de theaterschool in Amsterdam. Hierna is zij naar de AHK (Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten) gegaan en sinds 2013 begonnen met het maken van theater.
De reden dat Priscilla besloot om theater te gaan maken is, omdat zij haar eigen representatie niet terugzag op school. Om die reden heeft zij “LostProjects” opgezet; dit is een plek en storytelling collectief waar makers van alle leeftijden en verschillende afkomsten zichzelf kunnen ontwikkelen.

BIMS is een verhaal dat zich afspeelt in de Bijlmer en gaat over de culturele rijkdom van de bewoners in de Bijlmer

Tijdens de Corona lockdown kwam zij op het idee om een musical te maken. Een musical die over het opgroeien in de Bijlmer gaat. Momenteel is de theatermaakster en regisseuse nog bezig met vooronderzoek en de voorbereidingen voor haar grote musical, genaamd BIMS.
BIMS is een verhaal dat zich afspeelt in de Bijlmer en gaat over de culturele rijkdom van de bewoners in de Bijlmer, maar tegelijk ook over de zorgen waar veel jongeren vandaag de dag tegen aan lopen.
Met BIMS wil de theatermaakster en regisseuse de kijker zélf de ervaringen laten beleven en daarmee de negativiteit wegnemen van de gehoorde verhalen en/of televisiebeelden. Tevens wil zij de boodschap meegeven dat eenieder zijn/haar eigen kracht mag zien en erkennen. “Het gaat heel erg over dat we meer hebben bereikt dan men in eerste instantie denkt en dat we een trend hebben gezet.”, vertelt Priscilla.

Priscilla Vaudelle miste haar eigen representatie op school

In het kader van het 750ste bestaan van Amsterdam op 27 oktober 2025, vertelt Priscilla dat zij haar musical BIMS cadeau wil doen aan “Amsterdam 750” met als reden dat de Bijlmer nooit is (h)erkend voor het goud dat het had en de invloed heeft gehad die het werkelijk heeft op Amsterdam.

Vooraf de grote musical is de BIMS showcase, genaamd “Een Bijlmer Tori” te zien.
In samenwerking met Stichting MusicalMakers presenteert Priscilla Vaudelle vanaf 2 t/m 9 december 2022 de BIMS Showcase in DeLaMar West. In deze showcase kan de kijker alvast een glimp opdoen van de eerste indrukken van de musical in-the-making.

 

De houding van vele zwarte mannen is vaak geschoeid op angst en onzekerheid t.a.v. hun gevoelens

Door: Waldy Neyhorst

De kluis van onze zwarte mannen herbergt verschillende verdrongen ervaringen van ons leven. Hierdoor is de kans groot dat wij mannen in de opvoeding naar onze jongens te vaak de nare ervaringen en handelingen van onze ouders en voorouders gebruiken die niet bevorderlijk zijn, maar onze houding bepalen.

Wanneer wij mannen ontdekken dat wij op basis van onze pijnen of sporen daarvan regelmatig de verkeerde handelingen naar onze kinderen m.n. onze jongens uitvoeren, wordt het hoogtij om te gaan werken aan onszelf.  Meestal is het zo dat wij niet of nauwelijks geleerd hebben om hulp te vragen. Wij vluchten voor onze pijnen en verliezen. Wij klampen ons te vaak vast aan het gemis van een aanwezige vader. Wij mannen zullen elkaar moeten steunen in elk verlies en pijn, zodat wij kunnen ervaren dat wij niet om die realiteit van pijn heen kunnen.

Door stil te staan bij de pijn zal jij je afvragen: “Wie ben ik eigenlijk”?. Hoe was ik als vader, partner, zoon, collega en vriend. Bij deze vragen zal je ontdekken dat pijn je ook de mogelijkheid biedt om te groeien en verder te gaan. De confrontatie met verlies en pijn maakt jou completer en hopelijk ook tot een andere man en vader.

De verschillende vormen van verlies en tegenslagen betekenen, dat als je durft om verder te gaan jij ook moet leren rouwen. Het einde van een liefdevolle relatie met wie dan ook en in wat voor vorm dan ook doet pijn, maar het betekent niet het einde van de wereld. Ga bij jezelf na hoeveel vormen van verlies jij kent en ervaren hebt. Jij weet dan als geen ander te moeten dealen met het rouwproces waarin je beland. Als je daaraan toegeeft, krijg je ruimte om met niet al teveel kleerscheuren verder te gaan met je leven.

Mannen, wees niet bang voor je gevoelens

Velen van ons vinden het lastig om onze gevoelens te delen, omdat wij opgroeiden in een omgeving waar niet over gesproken kon worden. De boodschap was dat je stoer moet zijn en je krachtig moet gedragen. Hierdoor zijn wij in een emotioneel isolement geraakt. Nu moeten wij leren te communiceren met ons lichaam. Wij moeten beseffen dat de kluis in ons lichaam zit en zich van daaruit manifesteert. Communiceren moet de sleutel van de kluis zijn. Met de sleutel kan herstel bewerkstelligd worden voor brein, geest en lichaam.

Vakantie, vakantie, wat een heerlijke tijd

In de afgelopen periode van het jaar waren in Amsterdam de meeste scholen dicht wegens de zomervakantie.

Ik weet persoonlijk dat er momenteel vele organisaties vakantiescholen, ook wel zomerscholen genoemd, verzorgen. Ook weet ik dat vele ouders hun kinderen inschrijven om verschillende redenen, maar het mooie daarvan en ook te promoten is, is dat die kinderen op de vakantiescholen op een andere en speelse wijze vaardigheden aangereikt krijgen. Hierdoor is de kans groot dat zij gemotiveerd raken, sneller de vaardigheden onder de knie krijgen en gestimuleerd worden in hun ontwikkeling.

Ik ben een voorstander van spelend leren, omdat de aangereikte stof op een effectieve manier in beeld wordt gebracht. De ondersteuning, begeleiding en aandacht die kinderen ondervinden, versterken hun vaardigheden, verminderen hun angst, stimuleren tot activiteit en prikkelen tot beter concentreren.

Wanneer ik dan praat over onze zwarte jongens die door verschillende redenen op school matig meekomen, dan is voor mij de methode spelend leren voor veel van deze jongens een must. Voor jongens kunnen vaders een voorbeeld zijn in het leerspel. Competenties zoals doorzettingsvermogen, durf, grensverleggend zijn en incasseren worden geactiveerd. De angst die jongens vaak hebben en geleerd hebben dat niet te laten zien “bv jongens huilen niet” zorgt ervoor dat de negatieve beleving, stress en onzekerheid kan veroorzaken.

Het is meestal nodig om jongens die stressvolle situaties hebben meegemaakt, te motiveren. Het is gebleken dat jongens die met innerlijke pijn rondlopen vaak gedwongen worden om te doen wat anderen van ze verwachten. Vaak redden deze jongens het door zich te verzetten. Ouders willen graag dat hun zonen meekunnen, dus krijgen deze jongens specifieke aandacht waardoor zij zich niet openlijk hoeven te verzetten. Zij zullen zich veiliger en competenter voelen.

Als vaders weten en er ook rekening mee houden dat hun kinderen vakantie hebben, kunnen zij in de vakantieperiode veel leuke dingen doen met hun jongens. Door deze periode in te plannen, kunnen vaders met hun aanwezigheid tijdens de vakantie hun jongens  meer aandacht geven, begeleiden en ondersteunen. Problemen kunnen worden opgelost door met hun interactie in deze vrije- en stressloze periode er letterlijk voor elkaar te zijn. De vakantieperiode is dan een heerlijke tijd waar spontane en informele situaties ontstaan en voor informele leermomenten zorgen, zoals: winnen, leiden, volgen, afwachten, terugtrekken, protesteren, strijden, zorgen.

Dus met de aandacht die gegeven wordt tijdens de vakantieperiode zal de dagelijkse stress van die jongens hanteerbaar worden. De vaders krijgen de ruimte om voor hun jongens een speelveld te creëren met duidelijke grenzen, waarin fouten gemaakt mogen worden en de jongens niet bang hoeven te zijn.

Wij weten dat al onze jongens geniaal geboren zijn en daardoor alle mogelijkheden hebben om met de juiste aandacht, begeleiding en ondersteuning de beste versie van zichzelf te worden. De ruimte in de vakantieperiode leent zich ervoor om die heerlijkheid te creëren

Kleinschalige opvang voor ongedocumenteerden in Zuidoost

Door: Liesbeth Vermeulen

Op het dakterras aan de tuinkant van de Dantestraat in Venserpolder praat Susan van der Hijden over haar bijzondere woonplek: het Noëlhuis. Het is een leefgemeenschap gebaseerd op eenvoud, gastvrijheid, gebed en directe actie voor een betere samenleving. Ze woont er niet bepaald alleen, samen met een handvol Workers (de kerngroep) leven hier zo’n 15 (ze moet even tellen) ongedocumenteerden. Die kunnen er tijdelijk verblijven om een plan te maken voor hun toekomst.

Het is een echte woongemeenschap waar elke week vergaderd wordt over kook- en schoonmaaktaken. In de gezellige grote keuken staan oude kerkbanken in plaats van gewone meubels. Het Noëlhuis is ontstaan vanuit de Catholic Workerbeweging in de Verenigde Staten en er zijn zo’n tien vergelijkbare huizen in Europa. Jeannette Noël was een bekende Amerikaanse vrouw uit deze groep. ‘Het is een losse beweging’, zegt Susan, ‘we bekeren mensen niet. Er zijn allerlei geloven hier en diverse eetgewoontes, er wordt halal gekookt en ook vegetarisch.’ Elke dag begint met een gebed om 9 uur.

Verhuizingen

Al sinds 1988 zit het Noëlhuis in Zuidoost, voorheen in Koningshoef, Florijn en Klieverink. Door sloop moesten ze er weg en verblijven sinds zo’n 15 jaar in Venserpolder. Tien jaar geleden is dit pand gekocht.

Susan is de hele dag bezig met het werk van het Noëlhuis, zoals: iemand aanspreken op een schoonmaaktaak, overleggen met andere kerngroepleden, fondsen werven, de vakantieweek organiseren (onlangs een week naar Schoorl), meegaan naar de dokter, donaties in ontvangst nemen en uitzoeken (eten, kleding), of papieren van de IND vertalen. Het huis doet  ook leuke dingen, verjaardagen vieren, concerten geven vanaf het terras in coronatijd, of filmavonden.

Kansrijk

Mensen komen na een ‘aannamegesprek’, zodat ze weten waar ze terecht komen, wat de regels zijn. ‘Andere organisaties doen het juridische traject, wij zijn voor het wonen en dagelijkse zaken’, legt Susan uit.

Het gaat om kansrijke vluchtelingen die bijvoorbeeld pas na 1,5 jaar een nieuwe aanvraag kunnen doen (Dublinclaim). ‘Als de eerste aanvraag is afgewezen kan een tweede toch kansrijk zijn omdat ze in het begin bijvoorbeeld niet alles durven te vertellen.’

In heel Amsterdam zijn volgens een ruwe schatting 15.000 ongedocumenteerden. In Zuidoost zijn er traditioneel veel, uit Afrika vooral. ‘Dat heeft voordelen, er zijn hier netwerken, de kerken doen veel, je kunt er landgenoten vinden’, zegt Susan. Er zijn in het huis ook kinderen, die gaan gewoon naar school, dat is zelfs verplicht.

Financiën

Het Noëlhuis leeft van donaties, groot en klein, van collectes van kerken en van fondsen en nalatenschappen. ‘We willen geen geld van de overheid, we willen onafhankelijk zijn. Voor speciale doelen, zoals een nieuw fornuis, schrijven we ook fondsen aan.’ Voedsel waar iets mee is komt vaak van winkels, zoals Ecoplaza. Er is een moestuintje bij het huis en bewoners maken gebruik van de vuurplaats en moestuin achter de Urbanuskerk in Duivendrecht (dichtbij). Sinds kort is er (aan de tuinkant) een weggeefkast. Susan is enthousiast over haar werk: ‘Ongedocumenteerden zijn vaak leuke mensen, ondernemend, ze willen iets van hun leven maken!’

Ook in het Kleiklooster in de flat Kleiburg worden ongedocumenteerden tijdelijk ondergebracht. Abt Johannes van de Akker: ‘We hebben hiervoor drie gastenkamers, vooral voor vrouwen met kinderen.’

SOUTHEAST DRUM ACADEMY EEN FEIT

Door Otmar Watson

Eindelijk het staat er! Dat waren de gedachten van Otmar Watson, kwartiermaker, en Ellen Nieuweboer, projectdirecteur Gemeente Amsterdam. Op vrijdag 21 januari 2022 is het gebouw Southeast Drum Academy (SEDA) formeel geopend. Doelstelling van SEDA is het faciliteren van drumgroepen uit Amsterdam Zuidoost. Al jaren was er een gebrek aan oefenruimte van drumgroepen in Amsterdam Zuidoost.

Drumgroepen konden nergens in Zuidoost terecht vanwege de ontstane geluidsoverlast, waardoor ze moesten uitwijken voor repetities naar andere stadsdelen, buiten moesten repeteren of zelfs moesten stoppen met repeteren. Drumband, in de volksmond brassband, is een belangrijk cultureel erfgoed van o.a. Amsterdam Zuidoost. Deze muziekstijl en de movement erachter zijn niet meer weg te denken uit de Nederlandse samenleving. Optredens van drumgroepen zijn te vinden tijdens verschillende gelegenheden, events en festival. Een groot deel van deze drumgroepen uit Amsterdam hebben hun basis in Amsterdam Zuidoost. Het belang van een goed geoutilleerde repetitieruimte is daarom van essentieel belang voor het bestaansrecht van drumgroepen in Amsterdam Zuidoost.

Southeast Drum Academy heeft voor de komende 3 jaar een tijdelijke pand op het marktplein te Kraaiennest onder het metrostation. Het vooruitzicht is dat Souhteast Drum Academy dan overgaat naar een definitieve pand dat nog gebouwd moet worden in de K-buurt. SEDA is het gebouw voor alle drumgroepen uit Amsterdam Zuidoost en is dagelijks geopend van 15:00 – 22:00 uur. Op zondag is het gebouw gesloten en op aanvraag beschikbaar voor incidentele muziekactiviteiten. Stichting Eternity Percussion is verantwoordelijk voor de exploitatie en beheer van het gebouw. Het projectteam verantwoordelijk vanuit Eternity Percussion bestaat uit Orlando Ceder (directeur), Jamal Bijnoe (projectcoördinator) en Fabian Oudsten (assistent projectcoördinator). Drumgroepen die willen repeteren kunnen een email sturen naar info@eternitydrum.com.

Op vrijdag 15 juli 2022 vindt de feestelijke opening plaats van Southeast Drum Academy als onderdeel van het Bijlmer Drum Festival. Het plein zal op die dag een oase zijn van verschillende muziekactiviteiten voor kinderen en jongeren en een muziekpodium met lokale artiesten uit o.a. Amsterdam Zuidoost. Amsterdam Zuidoost is met SEDA weer een artistieke locatie rijker voor de gevestigde talenten en professionals.

Die Moderne man achter de babywagen?

Door:Waldy Neijhorst

Wie is die man? Welke kwalificaties moet die man bezitten? Het gaat over die zwarte man. Welke voorbeelden heeft hij meegekregen? Wat heeft hij mogen kopiëren? Hoe hebben zijn mogelijkheden verdieping gekregen? Is die moderne man er klaar voor om kinderen met een partner te krijgen en een moderne zwarte vader te worden? Is die moderne zwarte vader bereid om veel tijd te besteden aan zijn kinderen?
Weet dat die moderne zwarte man niet die man is die de babywagen voortduwt. Ook niet die man die de moeder helpt in de huishouding en opvoeding. Hij is niet die man die het beter dan zijn vader wil doen, maar zijn vader ziet en ervaart als medespeler in het spel van zijn leven.

Die moderne zwarte man heeft de keuze van zijn leven bepaald en heeft er geen spijt van. Hij is trots op waar hij vandaan komt en hij doet er alles aan om geboden kansen te benutten en te verrijken. Hij heeft ook de juiste mensen om zich heen verzameld. Het is voor hem niet alleen een kwestie van talent en doorzettingsvermogen, maar ook van durf om uit de box te denken en te handelen om doelen te bereiken.
Die moderne zwarte man die vader wordt, zal het vaderschapslandschap met open vizier betreden. Wat zal tellen, is niet wat hij verdient of welke status hij heeft, maar het vermogen om liefde te delen, te incasseren en geweldloos te communiceren. Bij het aangaan van de relatie vader zal hij als vader de trauma’s vanuit zijn verleden moeten oplossen, vooral de pijnen veroorzaakt door zijn eigen vader. Daardoor zal hij als man, partner en vader liefdevol gerespecteerd worden.

Mannen moeten minder angstig zijn, waardoor ze minder hun macht en onmacht hoeven te gebruiken. Die moderne zwarte man weet beter met macht en onmacht om te gaan en zorgt daardoor dat de grens van anderen wordt gerespecteerd.
In iedere man zit er een kind verborgen dat elke dag wil spelen. Het principe “spelend leren” zal bij de meeste mannen een openheid geven en een plateau voor succes in life zijn.

NYANGA WEDER, stille kracht bij Untold!

Door: Otmar Watson

Nyanga Weder begon in haar derde levensjaar met klassiek ballet. Dit deed zij met veel plezier tot dat ze op haar zevende bewust werd van het feit dat ze niet helemaal binnen het plaatje paste. Hier kwam zij achter door de haardracht en make-up die alle meisjes hadden bij een uitvoering in Theater Zuidplein. Met de blauwe oogschaduw en rode lipstick vond zij zichzelf op zwarte piet lijken en het knotje vond ze met haar haarstructuur minder mooi uitzien dan bij de witte meisjes. Na deze ervaring koos Nyanga ervoor om te stoppen met ballet, maar omdat ze van haar ouders een buitenschoolse activiteit moest hebben, ging ze turnen.

Awasa
Nyanga is altijd bezig geweest met het onderzoeken van de Afro-Surinaamse cultuur. In haar vrije tijd danste Nyanga ook altijd op de tonen van Surinaamse muziek en na 10 jaar turnen kwam zij in aanraking met de dans Awasa. Awasa is een dans oorspronkelijk van de Okanisi (Afro Surinaamse bevolkingsgroep uit Suriname) en hiermee ook een onderdeel van de cultuur van haar vaders familie. Per toeval was het met haar neef Mitchell Dankoor die danser is geweest in de Awasagroep Fiamba in Suriname, met wie Nyanga (op haar 17e) samen de dansgroep Sangafi heeft opgericht.
Met Sangafi werden er verschillende dansen zoals Awasa, maar ook Songe, Banamba en Susa uitgevoerd tijdens verschillende evenementen binnen en buiten Nederland. Ook gaf Sangafi veelvuldig workshops in het primair en voortgezet onderwijs. In 2010 werd Sangafi door Untold uitgenodigd voor een uitwisseling met de choreograaf Ayaovi Kokousse.
Na meerdere repetities samen is er een performance uitgevoerd en Otmar Watson vroeg of de hele groep zich niet wilde aansluiten bij Untold. Nyanga gaf hier een jaar later gehoor aan. Zij was als Rotterdamse altijd al helemaal thuis in Amsterdam Zuidoost. Dit komt doordat ze veel vrije tijd in haar jeugd altijd in ons stadsdeel heeft meegemaakt doordat haar grootouders en zeven broers en zussen van haar vader in de wijken Kraaienest, Ganzenhoef en Gaasperplas woonden. Tevens begon Nyanga aan de opleiding Cultuurwetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam en kon dit mooi combineren met activiteiten van Untold.
In 2016 begon Nyanga naast haar studie ook als zzp’er/freelancer. Dit begon met het schrijven van blogs voor het Wereldmuseum bij de tentoonstelling AFRIKA010.
Per blog liet zij aan de hand van een onderwerp zien wat haar als Rotterdamse verbindt aan Afro-Surinaamse cultuur en het verband daarmee met het continent Afrika. Door de zichtbaarheid via dit instituut volgden de opdrachten op; Nyanga is geportretteerd door de NOS voor hun online Keti Koti Special, geïnterviewd voor verschillende bladen en uitgenodigd als spreker bij verschillende evenementen die iets te maken hadden met het koloniale en slavernijverleden en de doorwerking daarvan. “Ik praat graag over de doorwerking van het koloniale en slavernijverleden, omdat deze op zoveel verschillende manieren in het heden zichtbaar is. Dit zit namelijk ook in hoe we praten, wat we eten en hoe we met elkaar omgaan.
Door na te denken over de invloed van het verleden op het heden, kunnen we onszelf ontwikkelen met het oog op een nog mooiere toekomst.” Aldus Nyanga.
De voorstellingen van Untold hebben Nyanga naar eigen zeggen heel veel opgeleverd. “We waren tijdens het maken van de voorstelling OBIA op een verdiepende manier bezig met het plaatsen van Winti in het hier en nu en een ieder kreeg de ruimte om een persoonlijke zoektocht te starten. Het hoogtepunt van Untold was enerzijds het maakproces van de voorstelling OBIA. Ik werd getriggerd om voor mezelf op dat moment belangrijke levensvragen te stellen.
Dit heeft mij geholpen tijdens mijn ontwikkeling. Anderzijds blijven de reizen naar Suriname, Engeland en Ghana me ook altijd bij. Het is mooi om te zien hoe we in drie verschillende werelddelen impact kunnen maken door onszelf te zijn en onze culturele kennis te delen. Dit vind ik een mooie kracht van Untold.”

NYANGA WEDER “Het is mooi om te zien hoe we in drie verschillende werelddelen impact kunnen maken door onszelf te zijn en onze culturele kennis te delen. Dit vind ik een mooie kracht van Untold.” / Fotografie: Les Adu

Vandaag de dag is Nyanga Content Marketeer bij het Nationaal Museum van Wereldculturen. Dit houdt in dat zij werkzaam is voor zowel het Tropenmuseum, Museum Volkenkunde, Afrika Museum en Wereldmuseum. Hiernaast coördineert zij de marketing en communicatie van de organisaties Untold en Eternity en is erg blij dat er steeds meer ruimte voor anderen kan worden gecreëerd om uiteindelijk met een sterk team de marketing en pr werkzaamheden aan te vliegen. O
ok geeft Nyanga Aawasa dansworkshops voor jongeren en masterclasses voor volwassenen waarbij zij Afro-Surinaamse dans plaatst binnen de context van haar opgedane kennis. Hiernaast treed zij ook op als performance artist, maar ook als spreker binnen dezelfde thematiek. “Ik ben heel dankbaar dat ik kan doen wat ik leuk vind en dat ik bij Untold en Eternity als zwarte organisaties mezelf deels careerwise kan door ontwikkelen.
Ik hoop dat de impact van de organisaties nog groter wordt en in de nabije toekomst ik vanuit de opgedane kennis een rol kan spelen om vergelijkbare activiteiten op te zetten in mijn geboortestad Rotterdam, want dit is wat ik daar altijd heb gemist.”

Zuidoost&Meer

GRATIS
BEKIJK