Categorie: Cultuur

Hoort het vaderschap niet in een speciale culturele omgeving gezien te worden? Ik denk van wel. Het is speciaal en erg moeilijk om vader te zijn. In elke cultuur bestaan denkbeelden over vaderschap.

Vader zijn betekent, werken aan verschillende complexe vormen en situaties. Je gaat op zoek naar de balans tussen man-zijn en vader-zijn. Je zal je flexibiliteit constant moeten aanscherpen door te oefenen met leren communiceren, leren luisteren, leren accepteren. Belangrijk is dat je je Macho Masker afgooit.

Er ontstaat onzekerheid en angst. Mannen zijn bang te ontdekken dat zij een bepaalde aantrekkingskracht hebben voor hun zonen of andere mannen. Zij zijn meestal ook van hun emoties afgesneden, omdat zij niet geleerd hebben uiting te geven aan hun gevoelens. Die angst mag er zijn. Als je de angst omarmt en er wordt aandacht aangegeven, verandert het in een hefboom(kracht).

Ik ben ervan overtuigd dat als vaders meer gaan vaderen er een hele nieuwe maatschappij ontstaat. We hebben wellicht geen psychoanalyse meer nodig. Vaders worden anders, zachter, teder, meer gekleurd. Ze ontwikkelen eigen competenties en krijgen erkenning. Als een kind en gemoederd en gevaderd wordt, wordt het kind een sterker mens.

De behoefte aan een vader is fundamenteel voor elk kind en in het bijzonder voor jongens. Hij is een stimulans voor belangrijke competenties zoals autonomie, identiteit, sensitiviteit. Een vader dient aanwezig te zijn voor de belichaming van het kind. Nabijheid geeft inhoud aan de relatie en voor mannen/jongens is dat heel belangrijk. Verandering in de mannenwereld is dus noodzakelijk.

Ondersteuning:

• De moderne of nieuwe vader is niet de vader achter de kinderwagen, maar de vader die samen met de moeder de verantwoordelijkheid deelt voor de totale verzorging van het kind.
• Mannen moeten meer tijd aan knuffelen besteden, zodat de sensitiviteit van het kind ontwikkeld wordt.
• De aanwezige vader geeft ruggengraat en innerlijke structuur.
• Angst voor het vaderschap speelt bij vele mannen een grote rol.

Belangrijk is te weten en te beseffen dat de droom van het vaderschap en de verwachting vaak niet in overeenstemming is met de werkelijkheid.

Waldy Neijhorst

In het voormalig kinderdagverblijf Lola Buitenpost de opening van Bijlmerbios Film(t)huis plaats. Een tijdelijke vertoningsplek voor arthouse films, docu’s en korte films, voortkomend uit de gelijknamige openluchtbioscoop.

Al sinds 2015 organiseert Studiomeiboom onder het metrostation Kraaiennest de succesvolle openluchtbioscoop Bijlmerbios. Organisator Hans Meiboom kreeg dan geregeld de vraag of hij niet eens wilde nadenken over een permanent filmhuis in Zuidoost. De pandemie zette Meibooms plannen op een laag pitje, maar nu is het er toch van gekomen. ‘Eenmaal in broedplaats Lola Buitenpost (Egeldonk 50) –een voormalig kinderdagverblijf– kwam snel het idee om hier te starten met een pilot. Hier zitten o.a. restaurant Elixer en radio Mart, partijen waarmee we de samenwerking zoeken’. Bijlmerbios start met twee avonden, de donderdag en de zaterdag en één avond in de maand bij OBA Bijlmerplein. Als die succesvol zijn kan aan uitbreiding worden gedacht.

Meiboom ging niet over één nacht ijs. Uit onderzoek bleek dat er veel ruimte nodig is voor een echt filmhuis. En die is er (nog) niet in Zuidoost. ‘Zo kwamen we tot de conclusie dat we klein moesten beginnen. Een gezellige kleine zaal, maar wel met echte bioscooptechniek zodat we de betere film kunnen vertonen.’ Hierdoor wordt het een echt film(t)huis.

De programmering zal divers zijn, passend bij de vele kleuren en smaken van Zuidoost. ‘Zo hebben we voor november de film ‘The United States vs Billy Holiday’, een Hollywood achtige film over het leven van Billy Holiday, maar ook ‘Gagarine’. Een Franse film, waarin jongeren vasthouden aan hun buurt, ondanks dat het gesloopt wordt. Poëtisch en met veel verbeelding gemaakt. En dan heb ik het nog niet gehad over een serie docu’s over Suriname. Tenslotte viert Suriname in november z’n onafhankelijkheid.’

Tickets € 6,- Te bestellen via www.bijlmerbios.com/filmhuis

Door: Otmar Watson

Binnen Untold zijn er nog steeds een aantal kernleden die vanaf de oprichting, oktober 2002, nog steeds actief zijn binnen Untold. Aisha Martina is daar een van, Aisha was ook deelnemer van het uitwisselingsproject naar Londen in oktober 2002 tijdens de jaarlijkse Black History Month in Engeland.

Zij was toen nog danseres van de dansgroep Las Chicas Magistrales. “In deze week is Untold ontstaan, nadat we als artiesten hadden opgetreden in de bi-culturele wijk Brixton en de Zuid-Afrikaanse dans- en muziekvoorstelling Umoja hadden gezien. Otmar Watson had me uitgenodigd met het idee om ook een danstheatervoorstelling te maken maar dan over de geschiedenis van Afrikaanse Surinamers en Curaçaoënaars. Dit vond ik zeer goed idee en met een kleine kernteam hebben we hieraan vormgegeven”, aldus Martina. De reden om Untold te starten voor Aisha was vooral de interesse naar onze Afrikaanse identiteit en het delen van de kennis hierover aan andere jongeren van Afrikaanse afkomst. Deze informatie kreeg ze voordat ze startte met Untold helaas niet.

Aisha heeft succesvol de HBO opleiding Bedrijfskundige Informatie, domein Economie en Management afgerond aan de Hoge School voor Economische Studies in Amsterdam. Daarna heeft Aisha de opleiding HBO Coaching en Begeleidingskunde ook succesvol afgerond. Ook heeft ze haar propedeuse voltooid voor de Masteropleiding HRM en Human Behavior. Na haar 1e HBO opleiding heeft ze gewerkt bij Getronics PinkRoccade en was ze nog steeds actief bij Untold. Na een aantal jaren gewerkt te hebben voor dit bedrijf wist ze dat ze meer een people person was, Dit heeft er toegeleid dat ze zich nog actiever ging inzetten voor Untold.

Aisha Martina is gegroeid van danseres en een van de oprichters van Untold naar onderdeel van de directie in de functie van zakelijk leider. In de afgelopen 19 jaar heeft zij bijgedragen aan verschillende projecten zoals de internationale uitwisselingsprogramma’s met vaste partners zoals ACE Dance and Music (Engeland), Ghana Dance Ensemble (Ghana), Luna Blou theater (Curaçao) en NAKS (Suriname). Ook is zij de vaste coach van de Young Untold groepen en verantwoordelijk voor de talentontwikkelingsactiviteiten binnen Untold. Daarnaast is zij ook actief geweest bij ondersteuning van projecten bij stichting Eternity Percussion.

“Als startende jonge groep hebben we zonder enige financiële middelen onze 1e theatervoorstelling gemaakt genaamd The Story Untold. Dit was een zeer succesvolle project waarvoor we een award hebben gewonnen. De voorstelling The Story Untold heeft Untold op de kaart gezet”. Met hard werken en vele ups and downs momenten ben ik in de kracht van Untold blijven geloven. Onze jarenlange inzet voor Untold was altijd vol liefde, overtuiging en doorzettingsvermogen waardoor de movement voor black empowerment altijd is blijven groeien. Na 18 jaar heeft Untold haar 1e Meerjarensubsidie weten binnen te halen voor de uitvoering van het Black Heritage festival in de periode 2021-2024”, aldus Martina.

Door Otmar Watson

Stichting Eternity Percussion (Eternity) is een culturele jongerenorganisatie sinds januari 2003 gevestigd in Amsterdam Zuidoost. Oprichten van een eigen organisatie was een initiatief van Alberto Dianza, Eugene van der San, Orlando Ceder, Ulrich Entingh, Kenny Zschuschen en coach Otmar Watson.

Het opzetten van een eigen percussieband was de hoofddoelstelling. 19 jaar later is Eternity gegroeid naar een gevestigde culturele jongerenorganisatie die zich bezighoudt met talentontwikkeling, cultuureducatie, podiumkunsten en internationale uitwisselingsprogramma’s. Daarbij is het empoweren van vooral Afro-Nederlandse kinderen en jongeren een belangrijke doelstelling van Eternity.

Muzikaal Leiders

Derillio Alexander en Revelino Pinas zijn de muzikaal leiders van Eternity en tevens coaches van de juniorengroepen. Wekelijks verzorgen zij drumlessen aan kinderen en jongeren in Amsterdam Zuidoost. Ook verzorgen zij drumworkshops op scholen in Amsterdam. Orlando Ceder, artistiek directeur, geeft samen met de muzikaal leiders en drumdocent Jamal Bijnoe vorm aan de artistieke inhoud en curriculum van de organisatie. Eternity heeft voor zowel Derillio als Revelino veel betekent in hun persoonlijke ontwikkeling. Dit was hun 1e stap naar muzikale ontwikkeling en carriere. Door Eternity hebben ze ook hun horizon uitzonderlijk kunnen verbreden, door deel te nemen aan muzikale uitwisselingsprogramma’s naar landen als Brazilië, Engeland, Curaçao, Suriname, Gambia en Amerika. Vorig jaar heeft Derillio zijn eigen jongeren begeleid tijdens een uitwisselingsproject in Londen. “Hierdoor kon ik vernieuwende activiteiten aanbieden, deelnemende jongeren monitoren en hen op maat verder coachen” zegt Derillio. Voor Revelino was zich aansluiten bij Eternity een eyeopener. Eternity heeft hem versterkt door zijn eigen leefomgeving te verbreden, zijn leefwereld verruimd en geleerd om beter maatschappelijk te participeren. Voor beide heren is Eternity als organisatie een noodzaak voor de jeugd. “Dit moeten we blijven doen omdat de jeugd van nu het nodig heeft. Sommige jongeren leven in een bubbel terwijl er veel meer is om te bereiken”, aldus Revelino.

Muziki

Op dit moment zijn Derillio en Revelino bezig met de artistieke en productionele voorbereidingen t.b.v. de nieuwe theatervoorstellng Muziki, over de ontwikkeling van Afrikaanse percussie. De première van deze muziekproductie vindt plaats op zondag 4 juli 2021 in het Bijlmer Parktheater. Met deze voorstelling willen Derillio en Revelino zich verder bekwamen en excelleren op het gebied van podiumkunsten. Hierdoor kunnen ze Eternity verder brengen en hoger plaatsen in de kunst- en cultuursector.

De komst van het Masterplan Zuidoost zet het stadsdeel op scherp. Zuidoost moet zich de komende twintig jaar gaan ontwikkelen op het gebied van Wonen, Werken, Onderwijs en Veiligheid. Over de kunst- en cultuursector wordt geen woord gerept. Ernestine Comvalius, voormalig directeur van het Bijlmer Parktheater, biedt een pleidooi voor het belang van talentontwikkeling en -behoud en deelt haar visie op het gebied van Wonen en Onderwijs.

Door:Raksha Hoost

Haar vrijwilligersfunctie bij het Solidariteitscomité Nabestaanden 7 juni bracht Ernestine in 1989 naar Zuidoost. Hier ving ze nabestaanden van de SLM-vliegramp op en maakte kennis met het stadsdeel. Kort daarna ruilde ze haar toenmalige woon- en werkplaats Utrecht in voor Zuidoost. Het Press Emancipatie Bureau, waarbij ze actief was, werd namelijk opgeheven en bood kans voor een nieuwe carrièrerichting. Haar oog viel op een advertentie van Krater Theater, een theater- en kunstenprojectbureau in Zuidoost dat viel onder een welzijnsinstelling. Als kunstliefhebber greep ze de uitdaging aan. “De Krater was op sterven na dood. Het was klein en het werd wegbezuinigd, maar ik was jong en zag oplossingen.”

Het culturele klimaat in Zuidoost was toentertijd versplinterd. Activiteiten waren onzichtbaar of alleen van kracht binnen de eigen kringen van verschillende groeperingen. Het aanbod beperkte zich tot de diensten van een handjevol professionele organisaties, zoals het Centrum voor Beeldende Kunst (CBK), de Kunstuitleen en Muziekcentrum Zuidoost. Ernestine vocht zich los van de overkoepelende welzijnsinstelling van Krater Theater en richtte samen met andere partners het Bijlmer Parktheater op, een uniek theater dat inmiddels erkend is in de kunst- en cultuursector. “De gemeente Amsterdam ziet het Bijlmer Parktheater nu als een noodzakelijke entiteit in de stad. Dat is een grote verandering, aangezien er destijds werd neergekeken op zowel stadsdeel Zuidoost als op de kunsten die hier werden ontwikkeld.” Haar strijd voor de representatie van etnische groepen en hun verhalen leidde tot een programma dat zich onderscheidt van elk ander theater in Nederland vanwege de focus op diversiteit. “Dit was vanaf het begin een voorwaarde. Er is daarom ook nergens een personeelsbestand als dat van ons. Nu worden we overal gevraagd om onze ervaringen en kennis te delen, terwijl niemand ons in het begin zag staan. Daarom is het belangrijk om doelen te stellen.”

Masterplan Zuidoost
Als medeoprichter van Jeugdtheaterschool Zuidoost in 1999, leerde ze ook over de cognitieve impact van kunst op kinderen. “Kunst en onderwijs gaan samen. Door cultuuronderwijs leren kinderen onder andere om oplossingsgericht te denken en om samen te werken.” De afgelopen jaren heeft ze meerdere culturele ondernemers zien opstaan die hun eigen weg vinden in de culturele sector, zoals broedplaats Prospect 11. Daarnaast herkent ze ook artiesten die zich hebben ontwikkeld bij Jeugdtheater Zuidoost en inmiddels actief zijn in de televisie- en theaterwereld. “De kunst- en cultuursector is van belang en het kan van groter belang worden voor Zuidoost. Het kan het cement zijn van de samenleving. Zuidoost kenmerkt zich door haar inclusiviteit en is trendsetter. Daar kunnen anderen van leren.” Ze pleit dan ook om kunst en cultuur een plek te geven in het Masterplan Zuidoost, waarbij talentontwikkeling en representatie voorop staan. “De vier hoofdontwerpen van het plan ontfermen zich over de harde zaken, maar met theater, dans en poëzie geven we een podium aan bewoners om hun aspiraties te vertegenwoordigen. Dit is een levensnoodzaak.”

De komst van het masterplan biedt meerdere mogelijkheden voor Zuidoost, volgens Ernestine. Zo kunnen lokale oplossingen het startpunt zijn voor een institutionele aanpak. Een investering in het opleidingsaanbod kan bijvoorbeeld vragen boven tafel brengen over discriminatie op de arbeidsmarkt. “En als mensen eenmaal actief zijn in een organisatie, moeten we vragen blijven stellen. Hoe staat het bijvoorbeeld met de doorstroom? Het masterplan zal dit soort zaken moeten aanpakken en niet op een vrijblijvende manier.” Ze juicht de aanstelling van Saundra Williams als programmadirecteur Masterplan Zuidoost dan ook toe. De oud-directeur van de Theaterwerkplaats en voormalig manager van het Bijlmer Parktheater is verantwoordelijk voor de ontwikkeling en de uitvoering van het plan in samenwerking met meerdere partijen. “Ik denk dat zij goed op de hoogte is van structurele beperkingen die de achtergesteldheid van bepaalde groeperingen in stand houdt. Daarnaast is goed leiderschap belangrijk om alle betrokkenen aan hun intenties en plannen te houden.”

Wonen en Onderwijs
Het gebrek aan geschikte woningen jaagt jongeren met potentie het stadsdeel uit, volgens Ernestine. Het stadsdeel zou zich moeten inzetten om de mensen met hart voor Zuidoost juist te behouden en een toekomst te bieden binnen de stadsdeelgrenzen. Bij de ontwikkeling van het masterplan moet worden gezocht naar manieren om de huidige gevestigde jongeren voorrang te geven. “De jongeren en volwassenen die hier al wonen voelen zich namelijk betrokken en willen teruggeven. Het behoud van deze mensen biedt een grotere garantie voor de daadwerkelijke uitvoering van de initiatieven en de continuïteit daarvan.
Wij die hart hebben voor het stadsdeel, wij gaan doorzetten. Dat biedt onderling vertrouwen.”

In december 2020 betoogden John Leerdam, Jerry Straub, Ton Haans en Hans Res voor de inzet van coaches om de jeugd een stap in de goede richting te helpen. Ernestine sluit zich hierbij aan, maar ziet tegelijkertijd ook een andere uitdaging. “We moeten niet alleen investeren in de kinderen die in een moeilijke thuissituatie hebben, maar ook in de gezinnen. Vaak is er weinig aandacht voor de opvoeding en daar kan het masterplan verandering in brengen door ondersteuning te bieden.” Als voorbeeld noemt ze de inzet van Enver Liesdek, oprichter van dansschool We Are On the Move, die ook een maatschappelijke rol vervult voor zijn jonge leden. Zo gaat hij met de ouders of met de school praten wanneer er zich problemen voordoen die in de weg staan van de ontwikkeling van een kind. “Dat is een verzwaring van je taak, maar dit zijn de ‘community workers’ die net iets verder kijken.”

Ideeënverzameling
De initiële aankondiging van het Masterplan Zuidoost zorgde voor oproer bij een groep bewoners die een top down-benadering niet zag zitten. De burgemeester stemde toe met de inspraak van bewoners en verzamelt ideeën in januari 2021. Mede door de inzet van dagelijks bestuurslid Tanja Jadnanansing heeft Ernestine vertrouwen in de structuur die wordt opgezet door het stadsdeel om bewoners en zelforganisaties in Zuidoost bij het proces te betrekken. “We moeten het stadsdeel eraan blijven herinneren om ons niet te vergeten. Dit vraagt veel alertheid van ons, maar ik ben er trots op dat bewoners hun plek hebben verworven.”

Ze stimuleert mensen om geen grenzen en criteria aan te houden bij het aanmelden van nieuwe ideeën. “Laat mensen dromen en hun fantasie de vrije loop laten. Vraag jongeren, volwassenen, kunstenaars om hun ideeën op hun eigen manier aan te leveren. Het is de taak van de beleidsmakers om dan te kijken wat mogelijk is binnen de kaders die ze hebben. Zolang bewoners erop kunnen vertrouwen dat hun ideeën serieus worden genomen. De ideeën die in deze fase niet worden uitgevoerd, kunnen altijd als inspiratie dienen voor een volgend stadium. ”

De voormalig directeur is voorstander van het Track&Trace-idee van Angelo Bromet. Momenteel vragen bewoners zich vaak af welke stappen worden ondernomen na het indienen van een idee. Met een Track&Trace-systeem kunnen bewoners hiervan op de hoogte blijven net als wanneer je een pakketje verstuurt via de post. “Niets is zo dodelijk als wanneer mensen alles hebben gegeven en er niks voor terug krijgen. Hoe ga je ze dan in een tweede fase in beweging krijgen?” Informatie over de stand van zaken, zoals welke ideeën op de wachtlijst staan, welke worden gerealiseerd en welke zijn gesneuveld, kan op deze manier worden gecheckt.

Om succes te boeken met het masterplan is het nodig dat resultaten zichtbaar worden gemaakt en ook worden gevierd. Het is de taak aan stadsdeel Zuidoost om de energie erin te houden en te bouwen op de energie van positieve mensen in Zuidoost, volgens Ernestine. “Als dat wordt gedaan en de kunsten bij het plan worden betrokken, dan heb ik er vertrouwen in.”

Muziek- en zangformatie Black Harmony is een fenomeen binnen de kunst- en cultuursector. Vooral binnen de Afrikaanse Surinaamse gemeenschap in zowel Nederland als Suriname is dit gezelschap één van de favoriete groepen en een veel gevraagde artiestenformatie voor particuliere, zakelijke en religieuze aangelegendheden. In 2021 viert Black Harmony haar 15 jarige bestaan met o.a. officiele plechtigheden, concerten, tour naar Suriname en een filmdocumentaire.

Black Harmony is ontstaan vanuit een jongerenproject georganiseerd door stichting Eternity Percussion onder leiding van Orlando Ceder. Eén van de onderdelen van dit jogerenproject was een muziekproject dat werd gecoacht door Orville Breeveld. De 1e optredensdag van Black Harmony was op 9 juli 2006 tijdens De Dag van 1000 Culturen op het Anton de Komplein in Amsterdam Zuidoost. De belangrijkste vocalisten van toen waren Bianca Purperhart, Deborah Creebsburg, Romano Wijnstein en Orlando Ceder.

Bij Black Harmony staat Afro-Surinaamse muziek centraal. “Wij laten zien dat Afro-Surinaamse muziek breder is dan alleen wat men nu kent”. Afro-Surinaamse muziek is vooral religieus en daarnaast ook gewoon klassieke muziek. Vanuit de Westerse samenleving wordt het alleen niet zo gezien”, zegt Ceder. Net zoals bij Westerse klassieke muziek, zingt en bespeelt Black Harmony oude muziekvormen en geeft hierbij Afro Surinaamse muziek een breder podium. “We maken nog steeds contact met energieen die wij niet zien. Daarom werkt de Nationale Opera met Black Harmony”, aldus Orlando Ceder.

De succesformule van Black Harmony is het zingen van Afro-Surinaamse close harmony en het vertalen van traditionele nummers naar nu. Zwarte mannen die op een positieve en artistieke manier stereotypen uit de wereld helpen. Black Harmony biedt meer aan dan alleen muziek. Ze organiseren ook maatschappelijke, educatieve en empowerment projecten. Black Harmony heeft nu ook een connectie met het conservatorium. Hiermee laten ze zien dat Afro-Surinaamse muziek niet minder waard is. 15 jaar Black Harmony betekent voor Orlando dat hij een gezonde organisatie heeft die bestaat en waarvan de noodzaak is aangetoond. Black Harmony fungeert zowel nationaal als internationaal als ambassadeur van Winti muziek op grote podia.

Imagine IC organiseerde gedurende 2020 het project ‘Parkeergarage Kempering, Monument of the Mind’ in opdracht van gemeente Amsterdam. Onderdeel waren meerdere sessies met bewoners uit de Bijlmer over de (her)bestemming en het veiligstellen van objecten, verhalen en overblijfselen uit parkeergarage Kempering. Op de agenda stond ook om samen na te denken of er een manier is om de graffiti uit de parkeergarage te behouden. De wens van de bewoners en andere betrokkenen was om de graffiti in parkeergarage Kempering te documenteren en zo na de sloop te behouden. Het antwoord op deze wens is vandaag gelanceerd.

Een terugblik

Garages waren ooit een essentieel onderdeel van het oorspronkelijke plan voor de Bijlmer dat vanaf midden jaren 60 in de Bijlmermeer uit de grond verrees. Vanaf verhoogde dreven reed je met je auto zo de garage in, om via een loopbrug door een groene oase van gazons en bomen naar je flat te lopen. Hoe modern! Maar de Bijlmer veranderde, de garages werden gesloopt, herbestemd of leeg gelaten.

Garage Kempering: Modern Monument

Als gemeente Amsterdam in de zomer van 2019 het definitieve besluit neemt om de Kempering, de allerlaatste parkeergarage in originele Bijlmerstijl, in het voorjaar van 2020 te slopen, lopen de gemoederen hoog op en blijkt jong erfgoed als de Kempering ook veel historische, esthetische en emotionele waarde te hebben.

De Kempering garage is veel meer geweest dan enkel een plek om auto’s te parkeren. Dat er ooit is geparkeerd lijkt bijzaak. Er is door de jaren heen gesport, gewerkt, gekraakt en gekerkt. Daarnaast was de garage ook een belangrijke vrijplaats voor graffitischrijvers. Een plek met rafelranden waar de aangebrachte graffiti, veelal onbedoeld, kleur bracht in hoeken waar duisternis de hoofdrol leek te spelen. Door film, foto’s en de bijbehorende unieke verhalen van de graffitischrijvers zelf, bestaat parkeergarage Kempering vanaf vandaag voort voor generaties na ons. Met een ‘Virtual Reality Memory Capsule’ en de publicatie ‘Graffiti in de Kempering’ worden de gelaagde betekenissen en emoties over samenleven in de Bijlmer, die in het traject rondom parkeergarage Kempering zichtbaar werden, deelbaar.

Over de film

Het Street Art Museum Amsterdam (SAMA) heeft een ‘Virtual Reality Memory Capsule’ gemaakt, een film die je door de garage heen leidt. Met een VR-bril op, kun je tijdens de tour om je heen kijken. Het geeft het gevoel daadwerkelijk in de garage te zijn en zorgt er zo voor dat de herinnering, of het gevoel van de garage in ieder geval virtueel behouden blijft.

Over het boek

Het eerste exemplaar van het nieuwe boek ‘Graffiti in de Kempering’ is officieel aangeboden aan stadsdeel Amsterdam Zuidoost. ‘Graffiti in de Kempering’ is een samenwerking tussen Imagine IC, Dutch Graffiti Library en Mick La Rock en laat een mooi beeld zien van de verschillende graffiti die garage Kempering door de jaren heen heeft gekend. In het boek is onder andere werk te zien van (Amsterdamse) grafitischrijvers als Shet, Even, AZHQ, THE Rapser, Mickey, Ezel, Jake, Brush, Sush, Nuke, Fidel, Niels Shoe Meulman en Anopsy. Naast de verhalen uit de Kempering wordt in een extra hoofdstuk de weinig belichte betekenis en rol van graffiti in en voor de Bijlmer toegelicht.

Het boek ‘Graffiti in de Kempering’ is samengesteld, ontworpen en uitgegeven door
Dutch Graffiti Library in samenwerking met Mick La Rock.
Oplage 400 exemplaren
168 pagina’s
Formaat 235×295
Tekst in Nederlands

Verkrijgbaar via: www.dutch-graffiti-library.nl

Otmar Watson is een van de oprichters, directeur en artistiek leider van stichting Untold. Een empowerment organisatie die zich al 18 jaar bezighoudt met het empoweren van zwarte jongeren op het gebied van hun identiteit en cultuur. Untold staat vooral bekend om haar theaterproducties die gaan over Afrika en de Afrikaanse diaspora.

Otmar Watson is ook een van de oprichters en bestuurders van stichting Eternity Percussion. Een culturele organisatie die zich ook al 18 jaar bezighoudt met empowerment en muziekeducatie van zwarte jongeren. Vanuit Eternity en Untold worden er jaarlijks internationale culturele- en maatschappelijke uitwisselingsprogramma’s opgezet met partnerorganisaties over de hele wereld.

Alvorens het avontuur met Untold en Eternity van start ging was Watson als actief in de studentenvereniging Bun Tranga op de Hogeschool Inholland, waar hij ook een van de oprichters was. Hiernaast was Watson werkzaam bij stichting Brotherhood. De toen bekende culturele organisatie in Amsterdam Zuidoost.

Tegenwoordig is Watson nog steeds een aantal uur per week werkzaam als sociaal cultureel werker bij Swazoom in Amsterdam Zuidoost en organiseert in deze hoedanigheid het Swazoom Live event voor jong talent uit het stadsdeel. Hiernaast is hij bestuurslid van de Tolhuistuin, redactielid van de Cultuurkrant NL en al 5 jaar werkzaam in opdracht van het Nationaal Instituut Nederlands slavernijverleden en erfenis als programmeur van de Black Achievement Month.

Otmar Watson voelt zich vereerd dat hij als redacteur voor Bijlmer&Meer gaat schrijven. De artikelen zullen vooral de activiteiten en projecten van Untold, Eternity en Black Harmony weerspiegelen. Deze 3 organisaties zijn vaste samenwerkingspartners en zijn zowel lokaal, nationaal als internationaal actief als het gaat om empowerment, cultuureducatie, talentontwikkeling, podiumkunsten, educatie en cultureel erfgoed. Ben je benieuwd naar wat hij vanuit deze organisaties opzet en meemaakt? Hou zijn column dan in de gaten!

WIE UIT ZUIDOOST WORDT AMSTERDAMMER(TJE) VAN HET JAAR 2020

Ook al lijkt het einde van het jaar nog even weg, de voorbereidingen voor de jaarlijkse verkiezing van de Amsterdammer van het Jaar (AvhJ) en Amsterdammertje van het jaar zijn al in volle gang. Amsterdammers kunnen hun grote en kleine stadsgenoten die zich hebben ingezet voor hun stad en de inwoners nu al nomineren voor deze felbegeerde titel.

Het gaat om Amsterdammers die zich onbarmhartig hebben ingezet, voor hun buren, een achterstandsgroep, de buurt, of op welke manier ook voor de stad. In deze tijd, waar het coronavirus niet is weg te denken, zijn veel Amsterdammers opgestaan om de medemens te helpen. De verwachting van het aantal inzendingen is dan ook hoog bij de Stichting Amsterdammer van het Jaar (AvhJ), die dit jaarlijks terugkerende evenement in de stad al voor de vijftiende keer organiseert.

Titel

Welke Amsterdammers verdienen het om in het zonnetje te worden gezet’, dat is de vraag die Amsterdammers bij zichzelf kunnen stellen. Met andere woorden, welke Amsterdammer komt in aanmerking voor deze titel. Tot 26 november kunnen Amsterdammers, die volgens onze lezers de titel Amsterdammer(tje) van het Jaar zouden verdienen, worden aangemeld.
Een jury beoordeelt alle inzendingen en kiest daar tien genomineerden uit. Zij worden via deze krant, de website en verschillende media in Amsterdam bekend gemaakt. Van 1 tot en met 12 februari kan er worden gestemd via: www.amsterdammervanhetjaar.nl.

Elk jaar wordt er tijdens een feestelijke show in het Internationaal Theater Amsterdam (ITA, voorheen Stadsschouwburg, red.) door burgemeester Halsema bekend gemaakt wie de winnaars zijn. Dat gebeurt deze keer op zondag 14 februari.
Hoe het feest en het programma er dit jaar uit komen te zien, is nog niet helemaal bekend. Dat hangt af van de ontwikkelingen met betrekking tot het coronavirus. Maar dat er weer een Amsterdammer en Amsterdammertje van het jaar 2020 bekend worden gemaakt is zeker.

Betekenisvol

Maar totdat het zover is, wie kent nog een Amsterdammer (tje) die op de lijst van genomineerden niet mag ontbreken? Iemand die in het afgelopen jaar iets betekenisvol voor de stad of stadsgenoten heeft gedaan.
Iemand voordragen voor Amsterdammer van het jaar 2020 kan tot 26 november. Motiveer kort waarom hij of zij voor deze titel verdient. Nomineren kan via amsterdammervanhetjaar.nl of stuur een mailtje naar info@amsterdammervanhetjaar.nl.

Genomineerden

Aanmelden van de Amsterdammertjes gaat via: www.dkjl.nl/amsterdammertje. De Amsterdammertjes kunnen tot eind december worden aangemeld. De tien genomineerden worden geselecteerd door een deskundige jury.

De genomineerden en de winnaars op het podium tijdens de feestelijke uitreiking in 2020 in het Internationaal Theater Amsterdam met burgemeester Femke Halsema.
Een volle zaal tijdens de uitreiking van de Amsterdammer van het Jaar verkiezing 2020.

Foto: Jurre Rompa.