BIJ1-lijsttrekker Neumine Marshall is geen politicus. Ze is stadsdeelcommissielid, eigenaar van Shea Butter Baby en management assistente, maar vooral mens. “Ik ben hier als mens voor de mens.”
Toen Neumine onterecht werd bestempeld als fraudeur door de Belastingdienst, verloor ze het volledige vertrouwen in de politiek. Totdat ze inzag dat diezelfde politiek ook positieve verandering teweeg kan brengen mits dit op een eerlijke, oprechte en transparante manier gebeurt. “Je kunt wel op de bank blijven zitten klagen, maar er verandert nooit wat als je niet zelf stappen onderneemt.” De politieke partij BIJ1 gaf haar dan ook de titel van lijsttrekker. “Ik zie mezelf niet als politicus maar als ik een positieve inbreng kan hebben voor de mensen in Zuidoost, zeg ik altijd ja.”
Tough love
Tot vier jaar geleden was Neumine een bewoner die van huis naar werk en terug reisde. Haar toetreding tot bewonerscommissie Ganzehoef gaf haar een breder perspectief op haar eigen bijdrage aan de zwarte community. Als voorzitter luistert ze naar verhalen, gebeurtenissen, complimenten en klachten van bewoners en deelt zij zelf soms dosis ‘tough love’ uit. “Er komen bijvoorbeeld renovaties aan. In de lift vraag ik aan andere bewoners of ze beseffen dat we moeten verhuizen en of ze sparen, want met de verhuiskostenvergoeding alleen gaan we het niet redden. Ik communiceer met mensen als buurvrouw, moeder, tante, juffrouw. Vooral wanneer ik zie dat iemand die extra aandacht of aanmoediging nodig heeft om te beseffen dat er een verandering aan gaat komen. Ik doe dit uit liefde voor mijn wijk, met name de black community. Ik wil dat we allemaal gaan schitteren.”
Emotionele intelligentie
Al jarenlang observeert ze de teleurstelling van bewoners door loze beloften en onrealistische toezeggingen. “Politici komen in jouw woonomgeving, beloven gouden bergen en vervolgens zie je er niks van terug. Daar blijf ik van weg. Ik kan alleen zeggen dat ik mijn best ga doen door te doen wat ik altijd heb gedaan: mijn mond opentrekken, want daar begint het mee.” Tieren en razen is geen optie. Om een boodschap te kunnen overbrengen, moet een discussie rationeel gevoerd worden, volgens Neumine. “ Wij, zwarte mensen, staan erom bekend dat we heel emotioneel zijn. Wanneer jij je emoties toont op een ongepast moment, luisteren mensen vaak niet meer naar je. Wanneer je kalm blijft en jouw argumenten baseert op feiten, komt jouw boodschap aan en zijn mensen ook meer bereid om het te accepteren.”
Reiken naar de kroon
Neumine signaleert de uitdagingen in Zuidoost en ziet ook dat er actie wordt ondernomen. Wel ervaart ze een ‘eilandjes-gevoel’: organisaties en instellingen houden vast aan hun eigen manier om verandering teweeg te brengen. “Het zou mooi zijn als al die verschillende organisaties een gezamenlijk plan van aanpak maken om oplossingen te vinden voor de uitdagingen die voor ons liggen. We maken allemaal ongeveer hetzelfde mee, we hebben dezelfde ervaringen. Laten we die ervaringen bundelen en er iets positiefs van maken, laten met z’n allen onze jeugd steunen en kijken naar wat er wél goed gaat om daar onze kracht uit halen om het nóg beter te maken. Geef elkaar geen ‘skeer eye’ (red. scheef aankijken) op straat, maar lach, groet en geef een compliment.”
Volgens Neumine is de grootste uitdaging om af te rekenen met de zogenaamde ‘armoede mindset’ waarin armoede als norm wordt gezien en er is geen ruimte of geloof is voor verandering en groei. “Daar geloof ik niet in. Ik geloof in mensen die keihard werken. Dat geeft mij energie en kracht om nóg beter mijn best te doen. Ik hoop en wil dat wij als zwarte community ook verder kijken dan ons slavernijverleden, want dat is niet ons enige verleden. Wij waren ooit koningen en koninginnen. Dat zijn we van binnen nog steeds, dus laten we ons daarnaar gedragen.”
