Esther’s gedachten: Het lot…

Esther’s gedachten

Terwijl er zinloze discussies gaande waren is er iets gebeurd.

Terwijl de aarde gewoon doordraaide stond deze voor mij en veel van mijn vrienden even stil.

Er is een dierbare van ons heen gegaan, stilletjes en geheel onverwacht.

En wij werden gedwongen om te herinneren, anekdotes te vertellen en afscheid te nemen.

Hij woonde inmiddels al jaren in Suriname en de vriendschap was hierdoor een beetje verwatert.

Een beetje, want door sociale media blijf je toch nog redelijk op de hoogte.

En dat is een pluspunt zou je denken.

Dat je zo ver bij elkaar vandaan woont, maar toch meekijkt op afstand via je tijdline.

Maar het feit dat je mee kan kijken zorgt ervoor dat het missen van iemand, een stuk minder voelbaar is.

 

En dat heeft er mede voor gezorgd dat ik weinig tot geen moeite heb gedaan om mijn vriend op te zoeken of andersom.

En zo lopen we hele dierbare herinneringen mis…

Nu is het te laat, erheen gaan heeft nog weinig zin.

Dus hebben we vanuit Nederland afscheid genomen op onze eigen manier.

Het was prachtig en zeker iets wat ik nooit meer zal vergeten.

Maar het heeft me wel aan het denken gezet…

Facebook is leuk, maar zonder alle updates was het gemis groter en gaan we sneller naar elkaar op zoek.

Dan zal er sneller een beetje ruimte gemaakt worden voor een afspraak en vaker een simpel belletje om te vragen hoe het gaat.

Dat is wat ik achteraf had moeten doen en mijn vriend ook met mij.

Want spijt voelt extra scherp als het lot bepaalt dat er geen ruimte meer is om het anders te doen in het vervolg.

 

Esther

Deel dit bericht op social media

Leave a Reply

Zuidoost&Meer

GRATIS
BEKIJK