Helen Burleson Esajas – Pedagoog en oud portefeuillehouder Onderwijs – [1971 – heden]
In Bijlmer Pioniers leest u de verhalen van de mensen die zich op een bijzondere wijze, in de Bijlmergeschiedenis, hebben ingezet voor de gemeenschap en de opbouw van dit stadsdeel.
Stageplek
Mevrouw Helen Burleson-Esajas maakte in 1971 kennis met de Bijlmer toen zij opzoek was naar een stageplek als studente pedagogiek. Begin 1972 kon zij stagelopen bij ‘Het Bijlmerproject’ onder leiding van de bekende pedagoog Henry Dors. ‘Het Bijlmerproject’ was een extra stimuleringsmaatregel van de Rijksoverheid om de grote instroom van kinderen uit het buitenland op de scholen op te vangen en te begeleiden. In de Bijlmer heerste een sfeer van verbondenheid om samen met elkaar te werken aan een nieuwe toekomst van de nieuwe bewoners. ‘’Er werden projecten opgezet om ouders bij de school te betrekken in het kader van ouderparticipatie en het organiseren van taalcursussen voor de ouders. Daarnaast werden er veel buitenschoolse activiteiten door diverse groepen en instellingen georganiseerd. Er was een sfeer van saamhorigheid.’’
Onderwijs
“De culturele diversiteit van de Bijlmer was voor leraren in het onderwijs en de werkers van instellingen een groot probleem. De opvang van de kinderen en ouders die het Nederlands nog moesten leren was voor het onderwijs in heel Zuidoost een cruciaal aandachtspunt.
De vragen, die naar voren kwamen waren: hoe kunnen wij de kinderen zo snel mogelijk in het reguliere onderwijs goed opvangen? Hoe kunnen wij realiseren dat ook de ouders voldoende deelnemen in de samenleving? Zowaar een grote opgave. Een belangrijke conclusie was dat het Nederlandse onderwijs, de opvoedingspatronen, de taal en de cultuur totaal niet aansloot bij grote groepen kinderen die toen dagelijks het Nederlandse onderwijs binnenstroomden. Als pionier heb ik mij hiervoor ingezet om dit wel passend te maken samen met andere betrokkenen.’’
‘’Hedendaags is er meer oog voor talentontwikkeling mede door de initiatieven van de brede scholen en de onderlinge samenwerking tussen diverse instellingen in Zuidoost. De scholen werken nu aan interne onderwijsprocessen vanuit hun visie en missie, waarbij kwaliteitsverbetering van het onderwijs centraal staat. Momenteel ben ik leiderschapscoach en staat mijn werk nog steeds in het teken van coachen, ontwikkelen en inspireren van personen en organisaties.”
Het Groeiend Monument
“Van 1991 tot en met 1998 maakte ik deel uit van het dagelijks bestuur (DB) van het toenmalige stadsdeelbestuur van Amsterdam Zuidoost. Als portefeuillehouder onderwijs maakte ik in 1992 de vliegtuigramp, die de Bijlmer trof, van heel dichtbij mee.
In deze zelfde periode werd mij gevraagd mee te denken over hoe deze vliegtuigramp herdacht kon worden. Ik kreeg na mijn bestuursperiode als lid van het DB de functie van voorzitter van de Stichting Beheer Het Groeiend Monument. Een functie die ik tot op heden vanuit mijn hart uitoefen samen met andere bestuurders. De Bijlmerramp heeft diepe wonden in de onze gemeenschap geslagen, maar door de saamhorigheid van velen en een jaarlijkse waardige herdenking wordt het leed verzacht. Daar werk ik graag aan mee.”
De magische formule van Zuidoost
“De magische formule van Zuidoost is inspiratie, creativiteit en empowerment. Zuidoost bruist van jongeren en ouderen met talenten en is daardoor ook een broedplaats voor talentontwikkeling en nieuwe initiatieven. Er is een soort magische kracht in de Bijlmer die zorgt dat mensen geïnspireerd raken om de eigen kracht te gebruiken en om zelfredzaam te worden. Daarom moet er voldoende ruimte zijn in de huizen van de buurt, buurtwerkkamers en zelforganisaties waar mensen de ruimte krijgen zich te ontplooien. Tenslotte, vind ik, zijn er stimuleringsbudgetten nodig, die mensen op weg helpen om hun doelen te realiseren.”
Interview door Graziëlla Hunsel Rivero.
