Vraag eenieder in Zuidoost naar een herinnering van de wijk en de antwoorden zullen verschillend zijn. Allemaal hebben we herinneringen aan dit stadsdeel die bij de gedachte alleen al een glimlach op ons gezicht toveren. Naast al die mooie momenten zijn er ook gedeelde herinneringen die zorgen voor verdriet. Zo delen we allemaal het verdriet van de Bijlmervliegramp. 30 jaar geleden en zo scherp als de dag van gisteren.
Iedereen weet nog waar hij/zij zelf was op 4 oktober, ook mensen die niet in zuidoost, Amsterdam, Noord Holland of Nederland woonden. Ikzelf was op dat moment bij mijn toenmalige vriendin en huidige vrouw op bezoek in de flat Grubbehoeve en heb die tragedische dag intensief en indrukwekkend ervaren.
In oktober vorig jaar herdachten we samen deze tragedie. Er is een hoop gebeurd in de afgelopen jaren maar toch zijn er nog steeds veel vragen. Jarenlang moesten we wachten op antwoorden. Toen we antwoorden kregen, bleken deze vaak niet te kloppen. Het gebrek aan openbaarheid en het gevoel dat er niet naar ons geluisterd wordt heeft bij velen van ons voor boosheid en verdriet gezorgd.
Dat het adviescollege nu geadviseerd heeft om meer documenten te openbaren over de vliegramp is een juiste eerste stap. Alhoewel het niet alle vragen zal beantwoorden, de pijn niet kan wegnemen, geeft het wel een gevoel van erkenning. Erkenning dat onze hartenkreten serieus worden genomen.
De erkenning is fijn, maar komt wel tegen een hoge prijs. Des te pijnlijker dat de nasleep van deze ramp niet op zichzelf staat. Of het nou gaat over de antwoorden van de Bijlmervliegramp, het herstel van de toeslagenaffaire of het stoppen van de gaswinning in Groningen. Er zijn fouten gemaakt door de overheid en de zorgen van burgers zijn genegeerd. Er werd beloofd te luisteren om vervolgens de vingers in de oren te steken.
Een van de redenen waarom ik heb besloten naar Den Haag te gaan is mij hiertegen te verzetten. Vertrouwen in de overheid is niet een knop die je zomaar indrukt. Vertrouwen creëer je door openheid te geven, te luisteren en transparant te handelen. Met het advies om openheid te geven zet de overheid dan ook een stap in de goede richting. Goed om aan te geven is dat dit advies nooit tot stand was gekomen zonder de inzet en doortastendheid van de bewoners in Zuidoost. Bewoners als de heer Henk vd Belt, mevrouw Helen Burleson en anderen hebben een belangrijke rol gespeeld. De toewijding van bewoners en de samenwerking met lokale politici heeft laten zien dat zelfs wanneer zaken lastig lijken, verandering mogelijk is. Dit stemt mij hoopvol en moedigt mij aan om mij iedere dag voor u in te zetten.
Raoul White
Hierop reageren, of heeft u een ander onderwerp dat u graag bij mij onder de aandacht brengt.
Stuur dan een mail naar r.white@tweedekamer.nl
