Sarita Bajnath, Gelooft in Ontmoeting

Door; Ernestine Comvalius

Negentien jaar geleden, toen niemand volgens Sarita Bajnath in de Bijlmer wilde wonen is zij neergestreken in het stadsdeel. Een korte tijd heeft zij elders gewoond, maar nu verblijft ze negen jaar onafgebroken met haar man en twee zonen van acht en twee jaar oud in het stadsdeel.

Wie kent haar niet?
Sarita is geboren in Middelburg, heeft gestudeerd in Delft en is uiteindelijk in Amsterdam beland om geneeskunde te studeren. Op social media deelt Sarita haar vreugde, haar boosheid en haar verontwaardiging met verve. Zij beweegt zich in de buurt als een vis in het water. Menig jonge vrouw heeft bij haar empowerment trainingen gevolgd. Zij gaat met buurtambassadeurs op stap om de wijk te verkennen. Is het schoon, zijn de stoepen toegankelijk voor rolstoelen, is het veilig in de buurt? Als het nodig is organiseert zij dialoogavonden, want zij gelooft in contact, elkaar leren kennen en ontmoeten.

Toen ik laatst jarig was en geen feest mocht organiseren dankzij Covid, heb ik bara`s en samosa`s gemaakt, maizenakoekjes en nog veel meer. De pakketten heb ik rondgebracht bij mijn buren en vrienden. Ik geef graag. Aannemen vind ik een stuk moeilijker. Ik geef graag warmte en liefde.

Hilli Axwijk, is een voorbeeldfiguur voor Sarita. Zij vindt dat de strijdbare mensen die haar generatie voor zijn gegaan te weinig waardering krijgen.

Ik vind het belangrijk dat mensen de geschiedenis van Zuidoost kennen. Hilli Axwijk heeft trainingen opgezet en veilige plekken voor vrouwen gecreëerd waar zij zich konden ontwikkelen. Ik geef lezingen over het ontstaan van de Bijlmer. Over de kracht van de mensen die zich dit stadsdeel hebben toegeëigend en er een bloeiend deel van Amsterdam van maken. Nieuwkomers leer ik dat je niet hier kunt komen wonen zonder die kracht van de bewoners te zien en te respecteren. Dat geldt ook voor leerkrachten die de kinderen stigmatiseren en betuttelen. Ga op zoek naar de potentie van die kinderen.
Op facebook kunnen we allerlei slimme uitspraken lezen van haar zoon Max. Dat is niet verwonderlijk want Sarita voedt haar kinderen bewust inclusief op, zoals zij dat noemt.
Als ik mijn kinderen voorlees uit een boek met mannelijke astronauten waarbij de vrouw een koffiedame is, zegt mijn oudste zoon: Dat is gek. Vrouwen kunnen toch ook astronaut zijn?
Sarita verwijst naar de film Onderneming Onderdak van Andre Reeder die in zijn documentaire het pensionbeleid van de gemeente Amsterdam fileerde.
`Mijn vader heeft ook als een gastarbeider in aftandse pensions doorgebracht. Hij praat er niet over, maar daardoor begrijp ik de mensen die weg zijn getrokken uit die overvolle pensions en de flats zijn komen kraken in de Bijlmer.~
Sarita zet zich ook in voor het verfraaien en duurzamer maken van de Bijlmer. Ik plant bloemen voor de deur van mijn huis en het werkt aanstekelijk want mijn buren zijn nu ook bezig om planten en bloemen te verbouwen.
We moeten ons niets aantrekken van het negatieve stigma uit de media. Ik geniet hier van de mooie natuur en al die culturen waarin ik mezelf herken.

Deel dit bericht op social media
Zuidoost&Meer

GRATIS
BEKIJK