Meningen,
Soms schreeuwen we het van de daken.
Iedereen heeft er een!
Af en toe wordt ons erom gevraagd en soms spreken we hem uit zonder erbij na te denken.
Maar het is wel een van de weinige dingen die ”echt” van onszelf zijn ”onze mening”.
Het valt me op dat sinds de opkomst van Social media, wij onze meningen niet onder stoelen of banken schuiven.
Er wordt van alles op het internet gegooid aan foto’s en filmpjes en daar wordt dan ook ijverig op gereageerd.
Vaak wordt daarbij geen rekening gehouden dat jouw mening een ander zeer kan doen!
Amalia wordt bijvoorbeeld afgemaakt omdat ze in vele ogen te dik is, maar men vergeet wel dat dit meisje
pas 13 jaar is, en zich waarschijnlijk al heel bekeken voelt.
En dat ze alle nare reacties ook kan lezen.
Zich zomaar niet goed genoeg kan voelen, bang is om op school gepest te worden, met alle gevolgen van dien.
En ze als gewone puber van 13, een drastische oplossing kan bedenken.
Ik heb het in mijn omgeving meegemaakt, dat een puber zo met zichzelf en de meningen van andere in de knoop zat,
dat het onomkeerbare de enige uitweg leek.
Deze puber liet een gebroken Familie achter die met onuitwisbare tranen liever had gezien dat hun puber zonder alle social media was opgegroeid.
Waarschijnlijk komt dat omdat we ons onzichtbaar voelen achter onze pc, en de reactie van een ander op onze mening niet zien.
En is dat de reden waarom we zonder schaamte alles op het net kwakken, maar mij lijkt het een goed idee om daar toch wat voorzichtiger
mee om te gaan. Omdat mensen in tijden van onbegrip weleens een onverwachte keuze kunnen maken, die geen van ons op ons geweten wilt hebben.
Esje x
