Het voetbalseizoen is voorbij en Ajax is teleurstellend als vijfde geëindigd. We zijn uit de beker gekickt door amateurs en een historische nederlaag in 010. Het was gewoon een seizoen om snel te vergeten. Maar wat me echt irriteert, is niet zozeer de slechte prestaties, maar hoe anderen smullen van de ellende van Ajax. Mijn matties uit Rotterdam vinden het geweldig en bij elke voetbal takkie(babbel) word ik weer geconfronteerd met onze wanprestaties dit seizoen.
Toen ik mijn Mattie uit Rotterdam vroeg waarom ze er zo van genieten, kreeg ik simpelweg als antwoord: “Jullie Amsterdammers zijn arrogant.” Dat zette me aan het denken. Als heel Nederland vindt dat Amsterdammers arrogant zijn, zal er wel een kern van waarheid inzitten, toch? Ik zie het echter niet als arrogantie, maar als trots. Trots op alle prestaties die we hebben behaald. Als je gelooft dat je de beste bent en dit ook uitdraagt, en de feiten liegen er niet om – wij zijn de meest succesvolle club van Nederland – dan is het niet vreemd dat we trots zijn en dit laten zien.
Zlatan Ibrahimovic, een van mijn favoriete Ajax-spelers aller tijden, staat bekend als een van de meest trotse spelers. Hij trok zich niets aan van anderen, geloofde in zichzelf en durfde te zeggen dat hij de beste was. Voor mij is dat geen arrogantie, maar pure trots op wie hij is. Trots zijn is een vorm van zelfliefde waar velen nog wat van kunnen leren. Uiteindelijk maakt het niet uit wat anderen van ons denken, zolang we onszelf maar waarderen. Misschien moeten de rest van Nederland wel een beetje meer van die arrogantie oppikken?
Ja Rule rapte ooit; I am not cocky, I am confident. So when you tell me I’m the best, it’s a compliment.
